Kitabı yeni okudum.Buradaki yorumları da bitirdikten sonra okudum.İyi ki öyle yapmışım.Önce yorumları okusaydım kitabı hiç okumazdım herhalde.Geniş bir hayalgücü,kışkırtıcı,rahatsız edici ve düşündürücü bir kitap.Okunmalı mı evet.Kitapta katılmayacağınız,tasvip etmeyeceğiniz çok şey olabilir, bu da normal.Çünkü karşınızda normal olmayan bir kitap var.Düşüncelerinin,hayallerinin sonuna kadar giden hiçbir toplumsal veya ahlaki kurala kendini bağlı hissetmeyen, yaptıklarından pişmanlık duymayan, kendi içinde tutarlı ama dışardan bakanlar için deli,şizofren ne derseniz deyin anlaşılması zor bir tip.Rhinehart aslında kendi toplumunun iki yüzlülüğünü bir ayna tutarak acımasızca eleştiriyor.İnsanlığın gerek doğuda olsun gerekse batıda olsun ulaştığı tüm düşünce ve inanç biçimlerini yerle bir ediyor.Sufizmde de var olan hiçlik mertebesine ulaşmayı kendi bulunduğu çevrede herşeyi deneyerek kendisini bölüp,parçalayıp yok ederek yapmaya çalışıyor.Bunu ahlaki,insani yollardan giderek ya da çeşitli ailevi,toplumsal kaygılar güderek değil; tam tersine herşeyi ve kendini yerle bir ederek yapıyor.Aşırılıklarına destekçiler de buluyor.Doğru olan gerçek olan nediri bugüne kadar yapılan sorgulamalardan tümüyle farklı bir şekilde yapıyor.Yani, bir nevi ezberleri bozuyor.Her ezber bozan gibi toplumdan çok büyük tepkiler de alıyor.Kısaca,okunması ve üzerinde düşünülmesi gereken bir kitap. Yalnız kitabın sonlarında bir örnek var.Bu örneğin aynısını yeni okuduğum OSHO'nun Farkındalık kitabında da okumuştum.Rhinehart bu örneği zar çocuk adı altında aynen kitabına almış.Deyim yerindeyse çalmış.Belki bunu da yapmasını ona zarlar söylemiştir.