İsyan Günlerinde Aşk Hakkındaki Yorumlar

eğer bir gün bir kitapçı açarsam pörtföyümü oluşturacak kitapların çoğu Ahmet Altan ve Amin Maalouf'unkiler olacaktır.Gerçekten insanları ve aşkı onun gibi anlatan çak nadir insan vardır.daha önceden okumuş olduğum birçok kitabının paralelinde hiçde şaşkınlıkla karşılamadığım alışık olduğum bir tarzla yazdığı bu kitabında ise ön plana çıkarmış olduğu tek karakterdir roman boyunca asıl olan.bunun yanında kitapta herkesin bir ölü olduğu ve Osman'a anlattıklarına göre yaşamları ilginç ve retorik gücü kuvvetli. Aslında Osman yazarın kendidir diyorum ben.Zevkle okudum.O türkiyedeki usta kalemlerden biridir.
selamlar.

merhabalar;ahmet altan hakkındaki fikirlerimin değiştiği tek kitaptır diyebilirim.oluşturmuş olduğu güçlü ve harika karakterler kitap boyunca insana yeni bir soluk oluyor.ben 31 vakasıyla alakalı pek birşey göremedim.daha çok tema karakterlerin yaşam tarzı ve bakış açılarıydı.özellikle şeyh karakterini çok beğendim.insanları iyi tanıyan ve toplumüstü bi insan olduğuna kanaat getirdim sayın altan'ın.isteyen okusun .herkes istesin..
Selamlar

Beni en çok etkileyen tabii ki Ahmet Altan'ın o kendine özgü,farklı tarzı...Tarihle aşkın iç içe geçtiği müthiş sürükleyici,şaşırtıcı ve etkileyici bir roman.Bazı bölümleri beni şaşırttığında okuduklarımı sindirebilmek için kitabın arkasını çevirip Ahmet Altan'ın resmine baktığımda;"yaa ben yazdım mı işte böyle yazarım"der gibi bakıyordu...Normalde insanı sıkıcak derecede uzun,karmaşık ve adeta oyunlu cümleler Ahmet Altan'ın kaleminden çıkınca tadı bir başka oluyor kesinlikle ve aslında en etkileyici sözleri de bu cümlelerde gizli bana göre...Ayrıca romandaki şahısların canlılığını da unutmamak gerekir;insanların karakterleri çok güzel,çok gerçekçi anlatılmış.Ben bütün kitabı elimde kalemle okudum,o etkileyici cümlelerinin altını çizip sonradan bir daha,bir daha okumak için...

acı, teslimiyet, yenik umutlar, şehvet, pişmanlıklar, utanç, dorukta zevk... kör kuyularımızda gizlediğimiz bu duyguları yaşamayı ne koca hilafet devrinin sona ermesi, ne havada uçuşan kelleler ne de kan engelleyebildi. bir imparatorluğun çöküşünü aşk umursamadı, umursamayacak. yazarın bize bunu anımsatmasının yanı sıra, ölüm, kader, tanrı, ahlak ve tabi ki aşk üzerine yazdıkları, zevkle okunan, ilgi çekici satırlar. kafa karıştıracak derecede uzatılmış kimi cümlelerinin sıkıcılık serpiştirmesi kitabın sayılabilecek tek olumsuz yanı diyebilirim. buna rağmen yazar, okuyucunun merakını gıdıklamayı, yapıtına sıradışı heycanlar ekleyerek okuyucuyu sürüklemeyi iyi biliyor. kitapta, tarihe dair kimi ayrıntıları bilinenden farklı görmek kitabı okumak için başlıbaşına bir neden oluşturuyor. öneririm...

"kaderle ilgili pazarlık yapacak birinin olmasını istiyor insan bazen , Tanrı pazarlığa yanaşmadığına göre pazarlık yapacak şeytandan başka kim kalıyor?"

"herkes bir başkasının kaderiydi. hepimiz kendi kaderimizden çok bir başkasının kaderi üzerinde etkili oluyoruz, ne garip değil mi? bazen düşünüyorum da başkalarının müdahale edemediği bir hayatı ve kaderi yaşayabilseydik herhalde hepimizin hayatı çok değişik olurdu ama ne yazık ki bu mümkün değil, yaradan sanki hepimizi birbirimize bağlamış, birimiz kıpırdayınca hepimiz kıpırdıyoruz."

Kitabın henüz 127. sayfasındayım ve Ahmet Altan'a bir tebrik maili atmak için adresini arıyorum. Kadın ile erkek arasında yaşanan ama hiç söylenemeyen düşünceleri öyle güzel anlatmış ki diğer tarih konuları konusunda ahkam kesemem ancak nefis bir kitap gibi geldi bana henüz başındayken

Kitap genel konusuyla itibarşyle çok güzel değil. Tarihin eski sayfalarıyla birleştirilip ortaya resmen böyle bir kitap çıkarılmış. Kitabın konusu genelde aşk üzerine. Bence bu kitap sizi bayağı bir sıkacaktır. Tabi bunlar benim görüşüm...

31 Mart yahut Sultan Abdülhamid'in tahttan indirilmesi...Memleketi kurtarma bahanesiyle memleketin nimetlerinden fayladalanmanın nefsani hesabını yapan İttihat ve
Terakkicilerin oyunları...Hala sızlayan vicdanlar...Bu atmosferi yansıtırken, kendisini aşkı anlatmada cinsel tasvir ve aktiviteyi ihmal etmeyen Ahmet Altan,vicdanımı sızlatan satırları da ihmal etmemiş.Hem neden benim vicdanım bundan rahatsız oldu ki? Ben düzenlemedim ona o kumpası, ben girmedim romanda anlatılan "iki" kişinin arasına.Benden de çalınan bir şeyler yoktu kadının yüreğinde.Altan'dan itirafa yaklaştığı bir gerçeği daha açıkça anlatmasını beklerdim: Bu aşkı, kopuşun dilinde ağlatmayı denedi de kopuşun aşka olan oyunlarına neden yer vermedi? Bu yürek sızlatan, tarihten başka kaldırıcı güç bulunmayan bu sırrı biraz daha ele verseydi keşke!