Kendini hayal dünyasında dahi olarak nitelendiren felsefe doktoru Kovrin’in on beş yıl eğitim görmesi, gecesini gündüzüne katarak çalışması, başarısız bir evlilik yapması ve unutmaktan mutluluk duyacağı envai türde bir sürü aptallığa ve haksızlığa imza atması gerekmişti.
Kovrin Kara Keşiş’e şöyle bir söz söylüyor; sanki en mahrem düşüncelerime göz atmış, gizlice bu düşünceleri dinlemiş gibisin.. İşte bu düşüncelerini kendi yalnız dünyasında kimseye açamadığı için halüsinasyon olduğunu düşündüğü Kara Keşiş’e açıyor.
Yıllar sonra ne kadar haksız ve acımasız davrandığını, içindeki ruhsal boşluğun, sıkıntının, yalnızlığın ve hayata karşı memnuniyetsizliğin acısını nasıl hiçbir suçu olmayan insanlardan çıkardığını aldığı mektupla ve ölümünden hemen önce itiraf kendine ediyor ..
Anton Çehov eserlerinin kötü olması mümkün müdür?
Keyifli okumalar diliyorum :)