Hepimizin içinde biraz var: Olduğumuzdan farklı görünmek! O'nun için hepimiz biraz yalancıyız, biraz gösteriş budalası, biraz şan şöhret meraklısı. Yerinde olmak istediğimiz insanlar var. Biz bunu elde edemediğimiz için katlanabiliyoruz. Umutla yaşıyoruz yani. Ya bu şan şöhret, şatafat, ihtiras, tutku, heves dünyasının içinde yaşayıp da bir anda tüm sahip olduklarından mahrum olanlar ne büyük ızdırap içinde kalıyorlar?... Benim anladığım elimizdekilere yetinmeyi ne zaman öğrenirsek işte o zaman mutlu oluruz. Yalan mı?