Satranç'tan sonra ikinci Stefan Zweig kitabım ve ben bunu da çok beğendim. Olay örgüsünü film diye çekseler kimse oturup izlemez, ancak o arkadaki ruh halini öyle bir anlatıyor ki etkilenmemek ve sonrasını merak etmemek elde değil. Ben yine başarılı buldum. Kendini anlamaktan ve kendi içindeki "hayvani, bayağı" yanları da bilmekten (ve bilmiyorum belki sevmekten)bahsediyorsak... Bilmiyorum, ben kendi içimin karanlıklarına ne zaman girecek olsam, orayı beğenmeyip daha derine inmeyi reddediyorum. Bu kitasbın kahramanı kadar cüretkar ve cesur olabilmek nasıl mümkün, hem hangi yürekle..
