masumiyet müzesi, hayretler içinde kalarak okuduğum bir kitap,okurken gerçekten bir insanın başka bir insana bu denli tutulmasına olanak veremiyor insan,diğer yorumları okumadım ama çoğunlukla bahsedilen şey kemalin hissetiği şeyin aşk değil bir saplantı olduğudur muhtemelen,zaten kitabın çoğu yerinde bunu kendisi de söylüyor,ama ben bunun aşk olduğuna inanmak istiyorum,böyle bir bağlılık,böyle bir sevda,aşk duygusunun çağlar ötesi olduğunu hatırlattı bana,aslında çoğu yerde kemale çok kızdım,kendini bu kadar aşağılatması saçmaydı,okurken aslında yapabileceği başka birçok şeyin olabileceğini düşündüm ama onları yapsaydı bu hikaye oluşmazdı,birde ben füsunun kemali sevmediğini gözlemledim,bu ''çok sevmemek değil,hiç sevmemek'' bence...teknik olarak ise,kitap klasik bir orhan pamuk kitabı,dilden çok hikayeye hizmet etmiş,önemli bir araştırma,coşkulu bir anlatım,çoğu yerde cümleler uzun ve anlaması güç...ben olsam okurdum...