Tekrar tekrar okunması, sindirilmesi, cümlelerinin altı çizilmesi gereken bir eser. Çoğu okur Camus'yu Yabancı'yla bilse de asıl felsefesinin bel kemiğini oluşturduğu, Varoluşçuluğa absurdizm kategorisini eklediği eser bu eserdir. Karakterlerin pek çoğunun konuşması, diyaloğu adeta absurdizm'in manifestosudur. Camus, veba'yı bir metafor olarak kullanmıştır, karakterlere ise her birine ayrı hayat görüşleri vererek yaşanan felakete karşı farklı bakış açılarıyla, farklı yönlerle bakmayı mümkün kılmıştır. Benim okuduktan sonra bile üzerine epeyce düşündüğüm kitaplarda biridir