Kurgu olağan, kurgu olduğu yerde duruyor; replikler de öyle.Öylesine geçip giden bir adam, bir kadın normal mahalle yaşantısı var. Ne anlatacak ve ne gösterecek diye bekliyorsunuz; adeta adet üzere anlatıcının gözlerine bakma hali vuku buluyor.Bulmak, size dokunuyor buldurmaya vardırıyor sizi. Bekliyorsunuz ısrarla, ısrar etmekte ısrar ediyorsunuz; bir anda, beklenmedik bir anda; delirmenin tam eşiğinde; çıkınında çıkmazların ve açmazların cirit attığı bir ortamda delirmek hakkı yani; özgürlük tutun ellerinizden.
Kurgu tuhaf, yazar tuhaf ve okuyan tuhaf.Harfler kayboluyor, kız ölüyor, kız gidiyor; okur yani ben, rüyasında kahramanın deliliğini yaşıyor.Suretimde kayıp bir zaman dilimi.