1960 ve 70 li yıllarda gezdim adeta. Deniz'in çocukluğunu Deniz 'in gençliğini yaşadım kitapta. Birinci ağızdan (kardeşinden) bu mücadeleyi dinlemek güzeldi. Mektuplar ve ilk kez gördüğüm fotoğraflarla Deniz ve arkadaşları çok güzel anlatılmış. Birbirine düşman edilen gençler, yitip giden üç can, üç babanın çırpınışları ve can isteyen bir hükümet... Deniz'in insancıl yanı, okuma sevdası (infazının son anına kadar ), zekâsı, dostluğu, kararlılığı, cesur tavırları, dik duruşu... İnfaz haberini ajanstan duyan annenin feryadı... Anlat anlat bitmez bu kitap. Yazacak çok şey var ama hangi birini yazayım. Okurken öfkelendim, ağladım, empati yapmaya çalıştım. Görüşünüz ne olursa olsun bu kitabı insani duygularla okuyun derim.
Zülfü Livaneli'nin bir cümlesi geldi aklıma okurken. O yılları yaşamış usta yazar diyordu ki: "Hiçbir devlet masum değildir."