Mahur Beste Hakkındaki Yorumlar

Kelime dağarcığınıza göre yanınızda bir sözlükle beraber okumak zorunda kalabilirsiniz. Ben bir çok kelime öğrendim kitaptan. Bu teknik mesele dışında kitabın sanki yazımı tamamlanmamış . Çünkü karakterlerin analizi yapılıyor ancak ortada herhangi bir olay yok gibi. Yine de Tanpınar'ın tasvir ve teşbih sanatına ne kadar hakim olduğunu görmem açısından muazzam bir eser.

ahmet hamdinin birçok kitabında geçen mahur beste başta insana sıkıcı ,ağır gelebilir fakat ahmet hamdi nin kullandığı dili sevenler için çok güzel kitap.

Ahmet Hamdi Tanpınar'ın ilk okuduğum eseri beni açıkçası şaşırttı. Evet, anlatım güzeldi, karakter odaklı bir eser ama yinede tam olarak ne vermeye çalışıyor, hangi mesajı vermeyi güdüyor? Pek anlaşılır değildi ama yinede diğer eserlerini okuyacağım. İlk defa Tanpınar okuyacak olanlara bu kitapla başlamamalarını öneririm.

okurken ilk defa dolmabahçe ve topkapı sarayın gittiğim gün hisettiklerim geldi aklıma bu yapıları , camileri yapan insanların dili ,bu dil ne ferah ne okşayıcı bir dil sanki selvilerle dolu bir mekanda ılık bir rüzgar esişi ahşap kokusu , eski konaklar , taş yollar faytonlar...........

Yazarımızın dili çok güzel. Lakin roman bildiğimiz romanlar gibi değil, konusu diğer romanlara nazaran dağınık, farklı kişilerden neredeyse aynı oranda bahsedildiği, konunun ne olduğunu tam olarak anlayamadığınız bir roman bu.

Tanpınar'ın diğer eserlerindeki tadı alamadığımı söylemeliyim.

Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Osmanlı Devleti'nin son döneminden kesitler sunduğu bir romanıdır.Kesitin içerisinde o dönemin varlıklı aileleri ön plandadır.
Yalnız roman belli bir karakter üzerine bina edilmemiştir.Yazar Behcet Bey dışında birçok karakteri de işlemiştir.Zaten kitabın sonunda bulunan mektupta da bunun sebebini açıklamaktadır yazar.
Yukarıda da belirttiğim gibi roman bir karakterden çok bir dönemin insanlarını ve dönemi yansıtmaktadır.

ben bu kitabı ve huzuru okuyana kadar yazarın ününü bize edebiyat müfredatının dayattığı bir görüş olarak düşünüyordum.ancak öyle güzel bir anlatımla belki nehir roman türünün güzel bir örneğini vermiş olabilir ancak hayatta da gerçekten insanın birbiri yanında o kadar yalnız yaşadığını ne güzel ifade etmiştir.okunması gereken türk edebiyatı eserleri arasında görüyorum...

Atiye Hanımefendi sessizlikler içinde fırtınalar gönlünde kader dediği sahiplenmelerle ölümün kıyılarında gezmelerde. Behçet Bey kendisine adeta bağışlanmış eşinin anlayamadığı duyguları anlayamamanın acısını sakin sakin kabullenişlerde. Zoraki yaşanan ölgün bir hayat.
Herkesin hayatında bir İsmail Molla olur mu, doyurur mu doymak bilmeyen yalnızlıkları bir nebze de olsa?
Yarın belki, yarın belki diye diye “sihir” e bırakmak hayatı, çıkış yolu olmuş Atiye Hanımefendi için. “Hayat iştahı” vermiş olmadık yerde. Ve kader dediği her ne ise’ye evet demeye.

Ve işte
Ve belki de
İşte istenen buydu belki de

Sadece “hastalıklı aşk”lar yaşanmıyor belli ki.. Yaşanan “hiçbir şeyler” de var. Hangisi acıtır daha çok, ben bilmessem sen bilmessen kim bilir?Kim bilir peki? Cevapsız sorular kutusuna bir yollama daha..

Bir arada yaşayan farklı farklı kişilikler ve neticesi elbette farklı hayatlar. Birbirinin hayatında bu kadar yer alıp bu kadar da yer almayan ruhlar. Hep böyle yaşamak. Hep böyle.

Mahur Beste, bana Ahmet Hamdi Tanpınar'ın büyük bir usta olduğunu anlatan kitap olmuştur. Bir an içerisindeki zamanda geriye dönük olarak gelişen olaylar dizisi ve olayın gerçek mi yoksa hayal ürünü mü olduğunu anlamamıza izin vermeyen bir kurgu ve kitabın sonundaki mektup.. Bu kadar ince bir düşünce ile yazılmış bir kitap olan Mahur Beste bence bir kere değil mutlaka iki kere okunup, ilk okuyuşla ikincisi arasında kıyas yapılması gereken bir roman.