Salgın hastalıklar yaşandıkları zaman diliminde derin izler ve acılar barındıran, aynı zamanda toplumun yapısında da büyük değişimler getiren olağanüstü durumlardır. Yıllardır küresel bir ölçekte karşılaşmadığımız salgınlar, günümüzde yaşanan koronavirüs salgınıyla birlikte tekrardan toplumların gündemine girmiş oldu. Bu vesileyle pandemi, karantina, dezenfekte, aşı çalışmaları, hıfzıssıhha ve kısıtlamalar gibi birçok kavram da geçmişten günümüze taşındı. Bu taşınma sırasında oluşan kopuklukları gideren edebi eserler geçmişte yaşanan acılar karşısında toplumun reflekslerini, hükümetlerin mücadele yöntemlerini, tıbbın bilimsel veriler ışığında ortaya koyduğu çözüm yöntemleri ile geleneksel yöntemlerle oluşturulan mücadeleye değinerek salgının edebiyat dünyasıyla kesiştiği noktaya ışık tuttular.
Salgın hastalıkların edebiyatın içindeki yansımalarına odaklanan bu çalışma vebadan sıtmaya, kızamıktan covid-19’a kadar birçok salgını konu edinen eserleri sosyolojik, psikolojik, teolojik ve biyolojik bağlamda değerlendirmeye okurları davet ediyor. Edebiyatın onarıcı gücünün gölgesinde, roman ve hikâyenin sunduğu geniş imkânı tarihi vesikalarla harmanlayarak sunan yazarların; sığındıkları kurgular, bu kurguların tarihle olan ilişkisi, yazarın asıl gayesi ve içinde bulunduğu toplumun yaşadıkları bu eserde detaylıca değerlendirilmektedir. Salgın eserlerini okuyacak okurlar için bir rehber niteliğindeki eser, “Nereden başlamalıyız?” sorusuna verilebilecek cevabın da izlerini takip etmektedir.
