Romanı zevk için okuruz umumiyetle, hastalanmak için değil. Suç ve
Ceza''yı okumak, kendini isteyerek hasta etmektir. Kitabı okurken, daima
bir ruh sancısı duyarsınız. Her kitap, yazarla okuyan arasında bir düello;
yazar bize bir hakikat, bir hayal veya bir korku aşılamağa çalışır; biz de
ya kayıtsızlığımızla karşı koyarız ona, ya aklımızla. Suç ve Ceza''da
yazarın dehşet verme kabiliyeti, orta bir hassasiyetin dayanamayacağı kadar
büyük. Ürpertici eserlerin en tanınmış ustaları, bir Hoffmann, bir Edgar
Poe, bir Baduelarie, Dosto''ya kıyasla birer göz boyacıyı, birer
edebiyatçı... Suç ve Ceza, Macbeth''den beri yazılan en derin suç
psikolojisi etüdü."
(E.M. de Vogué, Le Roman Russe, Paris, Plon, 1892)