Kitabın arka kapağında yazanlar çok çekiciydi ama Altov ve Juraleva'nın kitabı için aynı şeyi söyleyemeyeceğim! Çevtsov'un kara tozu geçip bilinmeyen dünyaya inişine kadar kitap ağır da olsa bir sürükleyiciliğe sahipti. Sonra "çalışmak insan-oğlunun (bu arada öyküde pek de kadın yok, canlılar androjenleşiyor herhalde:)) en büyük kurtarıcısıdır, çalışmadan güçlü ve onurlu olamazsınız" diye bir tez, hatta bildiri ortaya çıktı ve bir propaganda şeklinde kitabın geri kalanını süpürdü! Aklıma hemen "Bir Çift Yürek" geldi:) Kitabın bence en güzel yeri Çevtsov'un Aşık Veysel'in yukarıdaki sözleriyle veda etmesiydi.
