“Allah’ın takdirinde önce olmanın son Resûl’e mahsus bir tarafı yoktur. Allah’ın ilmi her şeyi kuşatıcıdır ve bu bakımdan öncelik, istisnasız herşeyde vardır. Böyle bir ölçü, öbür Peygamberlerle Sonuncusu arasında bir fark olmadığını gösterir. Allah Sevgilisi’nin ezel âleminde nebîlikle sıfatlandırılmış olmasında öyle bir hususilik olmalıdır ki, başkalarında bulunmasın ve O’nun Allah indinde, yalnız kendisine has kadr ve şerefini göstersin… Yoksa haberin kıymeti kalmamak icâb eder!” “Herşey O” demenin yeri! • “Allah, herşeyden önce kendi nurundan Muhammed’î nuru yarattı; âlemleri yaratmak dileyince”… Âlem: Allah’tan gayrı, ulvisinden süflisine topyekûn mahlukat… Allah; insanın bâtınını kendi sûretinden, görünür sûretini ise âlemin hakikat ve sûretlerinden yaratmıştır. • İNSAN, “bir şeyin ortaya çıkması” demektir; insana “insan” denmesi, kemâl mertebesine yatkınlığı ve “ünsiyet” ile ilgili olmasıdır.
