Nisan Cadısı Hakkındaki Yorumlar

Bu kitabı bitirmekte gerçekten zorlandım; mükemmel bir konu ama rezalet bir çeviriyle bize sunulmuş olması..İnsan konuya hakim oldukça heyecan duymaya ve sürüklenmeye başlıyor,ama her sayfada rastlanılan ifade düşüklükleri çoğu zaman insanı hayal kırıklığına uğratıyor.Daha güzel bir çevirisi çıkarsa hiç düşünmeden tavsiye ederim,ama bu şekliyle karar size kalmış..

Lise yıllarında okumuştum ilginç bir hikayesi var.

Bu kitabı üniversite dönemimde, yani bi 15 sene evvel okumuştum ve hala aklımda kalan, etkilendiğim, sevdiğim kitaplar arasındadır. Daha iyi bir çeviri ile tekrar basılabilir bence...

Bu kitap anlatımın ağırlığı nedeniyle zaman zaman sıkıcı gelse de alışılmadık konusuyla insanı kendine bağlamayı başarıyor...Engelli olmasına rağmen üstün zekaya ve yeteneklere sahip birinin ağzındna yazılması da ayrıca ilgi çekici...okunmaya değer...

oldukça güzel bir konuya sahip kitap ağır anlatımı ve anlaşılması zor cümleleriyle okuyucu kaybediyor. acaba kitabın yazılış tarzı mı bu yoksa çeviri hatası mı diye düşünmeden edemiyor insan. ama buna rağmen oldukça güzel bir kitap. kesinlikle tavsiye edilir.

İlgi çekici sayılabilecek bir konu öyle ustaca boğulmuş ki kitabı okurken pek fazla bir şey anlayabilmek maalesef mümkün olmuyor. Kitabın kahramanı bir küçük kız, bedensel engelli kızımız bir hastane odasında yaşıyor, zihniyle diğer kardeşlerinin hayatına dahil olup bir nevi kaçak bir şekilde bedenleniyor. Kendisine ait hayatın çalındığı yönünde kuşkuları var ve gerçekten pek de iyi niyetli değil. Karamsar ve bir o kadar da insanı karartan bir kitap. Açıkçası çok da başarılı bulmadım.

Ellen spastik kızını bakımevlerine hastanelere terketmiş, bunun yerine 3 kız yetiştirmişti. Spastikdi ama herkes gibi duyabiliyor görebiliyor herkes gibi hissedebiliyordu, o yalnız bedenini kullanamıyor.. Doktoru sayesinde ailesini dosyalardan öğrendi ve tanıdı.. İçgüdesel bir güçle - o kendine Nisan Cadısı diyordu - onların ne yaptığını izliyor. Mutluluğunu kimin çaldığını anlamaya çalışıyordu. Kim onun hayatını yaşıyordu... Bence son derece ilginç bir konu.. Onlar ister sakat diyin ister özürlü hepsi bu dünyada ne kadar gözümüzün önünden çekip atsak görmemek için başımızı çevirsekde onlarda yaşıyor. Acımak yerine sahip çıkıp yönlendirmek gerekir. Kitapta bu tür öğütler vermiyor ama insan okudukça acımanın ne kadar faydasız olduğunu hissediyor.