Öncelikle yorum yazarken kitabı anlatmak yerine eleştirmenin çok daha iyi olacağını diğer yorumcu arkadaşlarıma iletmek isterim. Çünkü Zola'nın öyle akıcı bir üslubu var ki bir sonraki sayfadaki olayları (ki olaydan çok durum olmasına rağmen) bile merak ederken, sonunu öğrenebilmek için sabır dilediğim bir kitap. Hani kitap vardır, son sayfalara yaklaştıkça daha da yavaş okumaya başlarsınız, daha az okumaya başlarsınız, hiç bitmesin istersiniz, çünkü içindesinizdir artık onun kopamazsınız kolay kolay, bitince bile kaldırmazsınız hemen rafa, arada bakarsınız, seversiniz, bağlanırsınız kitaba, içindeki yaşama, insana... İşte öyle bir roman.