Yazar, öyle olmasını istemediğini dile getirse bile biraz otobiyografik bir yazı ortaya çıkmış. Aklında yazma sanatıyla ilgili çömez yazar adaylarını aydınlatma fikriyle işe başladığını ancak sonradan anılara dalıp gittiğini belli eden bir tür yazım ile karşılaşıyoruz. eserin sonlarına doğru, o can sıkıcı, mekanik, kişisel tecrübeyle sınırlı "iyi yazma" maddelerini sıralıyor yazar. Ancak ben King'in okuyucu ile sohbet ettiği bu kitabını, okuyucunun ruhunu bedeninden ayıracak kadar sıkıcı olan diğer kitaplarından daha çok beğendim. Diğerleri sıkıcılar çünkü king fanları 500 sayfadan aşağı roman kabul etmiyorlar. yazarımız da romanı doldurabilmek adına 100 sayfalık metni 500 sayfaya çıkarma başarısı gösteriyor.