“Yolda ne bulsam, odur benim dünyam.”
Ne zamandır duyumsayıp henüz kurmadığım cümlem bu olabilir mi?
Yol, yolcu, yolculuk… Buna dair şiir ve yazı denemeleri yapmışlığım var. Belki de bu yüzden güçlü bir duygudaşlık içindeyim.
Özbay Hoca’nın cümlelerinde ilerlerken tanıdık bir denizde yüzüyor gibiyim. Müdavimi olduğu deneme dünyasında kendi hikayesinden yola çıkıp derdi “anlatmak” olan herkese “söz” olabilecek bir kelime insanı o. Kendi köşesinde kendinden menkul bir dünyayı hayretle anlamaya çalışırken bizim köşelerimize de ilham bırakan cümlelerin yazarı.
Tüm bu gürültünün içinde, kimsenin kimseyi duyamaz olduğu bu sağır seferde, bu incecik frekansı işitip de gelen, ruhları aynı dalga boyunda kümelenen bazılarımızın mottosu olabilecek şu güzel cümlede olduğu gibi "Görebildiğim, duyabildiğim, içimden geçenleri fark edebildiğim ve çevrelendiğim kadar varım ben de.” deyip susmak istiyorum. Gerisi, okuyacak olanlarda biriksin.
