Şairler yüklerini sırtlarından çok içlerinde, yüreklerinde taşımazlar mı? Bu yük, insanımızın, biz Müslümanların yüküdür. Bu yük, dalga dalga büyüyerek yayılan bir kuvvettedir. Bu da şairin dünyaya bakışını ve sorumluluklarını belirler. Yazmanın, çizmenin bir amacı da biz insanların yaralarını sağaltmaya çalışma gayretleri değil midir? İşte böyle bir gaye güdülerek yazılmış şiirler bunlar. “Gül” şiiri ile başlayan kitapta, “Gül”, “Gül Vakti”, “Arzum” şiirleriyle Hz. Peygamberimize duyulan sevgi şiirleri konu edinilmiştir. “Arzum” şiirinin son bölümünde; “Gül olsam, bülbül olsam/ aşk ülkesinde feverân eden/ Ravza-yı Mutahhara’da açan bir gül olsam/ Muhammedî” mısralarında olduğu gibi, Peygamber efendimizin remzi olan gül, kitapta nakış nakış işlenmiş. Ayrıca “Sonsuz Kerem Sahibi” şiirinde; “gönül terazimin kefelerine/ gül yaprakları koydum özenle” mısrasıyla gül ile gönül köprüsünü kurup gönül olgusuna geçiş yapmıştır.
