Çalışmanın önemli kısmı İbn Teymiyye hakkındaki ikincil literatüre dayalı özetlerden oluşuyor. Yazarın özellikle Minhâcü's-sünne'de işlenen temalar çerçevesinde Şia odaklı sorunlara daha yoğun olarak değinmesi beklenirdi. Şia'nın iddialarına ilişkin tartışmaların İbn Teymiyye'deki uzantıları kitabın ikinci bölümündeki genel anlatımlarda tüketilmiş gibi. Tabi bunda Minhâcü's-sünne'nin dağınık üslubunun payı olmalı. Şia'ya odaklı bir reddiyede Eş'arîler ve sûfîlerin de yer yer hedefe konulmasının getirdiği tuhaflık çalışmadaki genelgeçer anlatımlara sebep olmuş gözüküyor.
