Kitap hakikaten de Nebil Özgentürk’ ün de ifade ettiği gibi bombalar patlatmayı, sansasyonel olmayı ya da ülkenin inanılmaz gerçeklerini bir anda ortaya çıkarmayı hedef edinen bir kitap değildir. Sadece insan olan, aramızda yaşayan, bir dönemde insanlara pek çok şey vermiş ancak unutulma gemisine binmiş insanları yeniden bizlere hatırlatıyor. Kitap aslında yüksek bir duygusal zekânın ürünü gibi. Özellikle insana insan olduğu için değer veren bir zihniyete sahip olanlarımızın, tarihimiz içerisinde yaşayan değerlerden kimlerin şu an nerelerde olduğu ya da kimler geldi kimler geçti der gibi bir öyküler bütünü. İnsan kitabın pek çok yerinde duygulanmaktan da kendini alamıyor. Sanki bir vefa borcunu yerine getirirmişçesine okuyorsunuz her hayatı.