İspanya iç savaşı,bir gemi ile Şili'ye sığınmacı olarak gidiş,sonrasında Şili de bir diktatörün zulmünde toplama kampında geçen acı dolu günler...Kitaptaki kahramanlardan bahsetmeyeceğim.İnsanlığın her dönemi aslında savaşla kıtlıkla hastalıklarla kısacası acı ile dolu.Pandemide bizden önceki insanlar savaşlar gördüler bizim payımıza da bu düştü diye düşünmüştüm hep. Dünyanın her yerindeki insanlar aynı acıyı hissediyorlar dedim ve şu cümle çok doğru geldi bana "Acı duymak kaçınılmaz birşeydir ama acıyı çekmek tercihtir"
Kitabın sonunda İsabel Allende teşekkür yazısında "Bu bir roman, ama tarihi olaylar ve kişiler gerçek.Roman kahramanları kurgusal,onları tanıdığım insanlardan esinlenerek yarattım.Çok azını hayal etme gereğini duydum.Bu kitap, sanki biri bana dikte ediyormuş gibi kendi kendine yazıldı." diyor.Yazarın Ruhlar Evi'nden sonra okuduğum ikinci kitabıydı.
Okursanız eğer farklı bir coğrafyanın acı çeken insanlarının hikayesini okuyacaksınız.
