Okuduğumuz birçok kitap sadece bir yada iki kahraman üzerinden inşa edilir. Dostoyevski ise birçok kahramanı en ince ayrıntılarına kadar anlatarak onları da hayatımıza veya gözümüze sokar. Karamazov kardeşlerde yavaş yavaş ölen küçük bir çocuğu sevmeyen olamazdı. Aynı kızı seven bir babanın canına ot tıkamak isteyen bir oğulu dahi benimseyip irkilmeden okuyabiliyorduk. Dostoyevski felsefesinden filan bahsetmenin anlamı yok. Son romanı olması, finish değerinde olmasınında bir hükmü yok. Ama kitabın da yavaş yavaş okunması gereken yerleri var. Gergef gergef bir roman nasıl yazılmış bu kitap bunun timsali.