Armand V. Hakkındaki Yorumlar

Norveç edebiyat tarihinin en özel yazarlarından biri olan Dag Solstad tarafından kaleme alınan Armand V., bir romandan ziyade bir romanın kurgu aşamasındaki dipnotları şeklinde. Kronolojik bir sıra tercih edilmemiş. Kurguya her an yeni biri dahil edilebiliyor ve dahil edilen kişi zaman zaman asıl özne yerinde kalabiliyor. Dipnotlar numaralandırılmış ve yazar bazı dipnotlarda konusunu o an virgülleyip başka bir alan açarak ilerlemeyi tercih ediyor; ancak, çok geçmeden geride bıraktığı asıl konusuna dönüp kaldığı yerden devam etmeyi de ihmal etmiyor.

Tamamlanmamış romanın ana karakteri, Armand V. adıyla tanıyacağımız bir diplomat. Kendisi 42 yaşında iken Norveç 'in siyasi figürlerinden biri oluyor. Yıllar boyu görevini "sadakatsiz" bir şekilde ama sadakat içerisinde yerine getiriyor. Yani düzene ayak uyduruyor Armand!.. Savaş karşıtı bir diplomat; ancak, çarkın içinde bir şekilde var olmak zorunda. Oğlunun asker olması ve savaşa katılması Armand için büyük bir açmaza sebebiyet veriyor...

Armand V. oldukça tuhaf bir metin. Yazar Solstad dipnotlarında zaman zaman bu metni niye bu şekilde yazdığını; özgün ve radikal bir sanat eseri oluşturmaya çalıştığını anlatıyor. Yazar, eserini ortaya dökerken adını koymakta zorlandığı bir karamaşa yaratıyor okuruna. Olay örgüsü kıvrılmalar yaşayıp ani değişiklikler yaşayabiliyor. Mekanlar değişebiliyor ya da adı geçen karakter bir anda ortadan kaybolabiliyor. Metnin sıradışı ve kuralsız oluşu da buradan geliyor.

Özgün bir edebiyat ürünü arayanlar ve postmodernizm sevenlerin dikkatini çekebilecek bir metin "Armand V."...

Herkese iyi okumalar...

Bu roman için tipik bir üstkurmaca postmodern anlatı diyebiliriz. Yazarın "Gün yüzüne çıkmamış bir romanın dipnotları" olarak nitelendirdiği ve Solstad'ın üstkurmaca kısmında bir anlatıcı olarak araya girip, "Yazarlıkta fazla mesaiye kaldım. Yazarlığım 1999 yılında T. Singer yazılıp yayımlandığında bitti. Ondan sonra gelenlerin hepsi bir daha asla yinelenmeyecek kuraldışılar. Bu da öyle," ifadesini kullandığı bir deneysel metin Armand V. Bu postmodern anlatının ana kurgusunda Armand adlı Norveçli diplomatın başta oğluna olmak üzere kendine ve topluma olan yabancılaşmasını okuyoruz. Fakat karakterin yabancılaşma hikayesi ne yazık ki derinleşmiyor. İşin deneyselliği ve üstkurmacası kısmına girersek de zaten burada kullanılan biçimlerin geçmişte başka eserlerde de çok daha başarılı bir şekilde kullanıldığını görebiliriz. Örneğin Nabokov'un Solgun Ateş adlı romanının deneysellik bazında bu esere göre çok daha üstte olduğunu söyleyebilirim. Keza iş anlatımın dipnot üzerinden ilerlemesiyse hem Mark Z. Danielewski'nin Yapraklar Evi, hem de Fuat Sevimay'ın Benden'iz James Joyce romanlarında bu biçim çok daha üst seviye kullanılmış. Kısacası ne içeriği ne de biçimselliğiyle vasatı aşamayan bir roman Armand V. Bu kitabı sadece farklı bir biçimle kurgulanmış roman okumak isteyen arkadaşlarımıza önerebilirim.