Aşkın kademeleri
I- Meveddet: sevgi duyabilme özlemidir. Eşyayı, çevreyi sevebilmek; bize kötülük yapanı bile sevebilmektir.
II- Heva: Bir heves, sevda. Gözyaşıyla beslenen bir sevgi.
III- Hillet: Sevgiyle kendinden geçmek, ne yaptığını bilmez hale gelmek.
IV- Muhabbet: sevilenin hoşuna gitmeyecek hiçbir şeyi yapmamaktır.
V- Şegaf: tam manasıyla kalbi parçalayan ateşli bir acıdır. İşte aşk bu noktada başlar.
VI- Hüyam: Sevdalıyı çıldırtan, kendinde bırakmayan, hani Kays’ı Mecnun yapan sevgi.
VII- Valeh: yani dostu seyrederken kendinden geçme ve dostu her şeyi ile seyretmedir. Beşeri anlamda kitap sayfasında sevdiğinizi görmek, camda , duvarda vs. hep onun güzelliğini görmektir. Aşk şarabı tam burada içilen şeydir işte.
VII- Aşk: sevilende son hücresine kadar yok olma demektir. Yani aşkta aşık yoktur, sadece maşuk vardır. Onun için aşk tek kişiye aittir. İşte nesiminin cübbemin altında Allahtan başkası yoktur lafzının arkasındaki gerçek bu aşktır.
- Sevgi ile aşkı arasındaki fark: Sevgi, insanın hakimiyeti altındadır yani insan sevgiye hakimdir. Aşkta ise, aşk, insana hakimdir.
Doğru olsam ok gibi yabana atarlar beni
Eğri olsam yay gibi elde tutarlar beni
Akılları satılığa çıkarmışlar herkes kendi aklını almış.
Taşradan kimse gelir diye sevinir canım
Bir seng-i avare uğrarsa kapıma diyecek kadar (Aşki)
.......................
beğenerek okuduğum bir eser..