Arkada mantar panoda duran fotoğraflarına baktım. Bakışları. o neye baksa, kime baksa yeniden var eden. O bakınca nefesle doluyor, diriliyordu her şey ve o diriliğin kalp atışları bütün kulaklarda çınlıyordu. Öyle diriliyordu ki her şey, o diriliğin kalp atışları bütün kulaklarda çınlıyordu. Güzel sesler korosu oluyordu her kalabalık onunla.
Yukarıda paylaştığım paragraf yazarımızın bir ustayı çamurdan heykeller yapan, kokusunu parmak izlerinin gölgesini bile eserlerine katan anlatan güzel sözler.
Kitap bu ve buna benzer bir sürü varoluş dokunuşları var.
