Vedat Türkali'nin en sevdiğim yönü, 70'li ve 80'li yılların (sözde) aydınlarının alkol ve cinsellik merkezli yaşantılarını olabildiğine basit bir dille anlatması hatta okuyucunun gözüne sokmasıdır :) Türkali'nin karakterleri, çok içer, çok konuşur, bazen okur, bolca küfreder, yine içer, içer, küfreder, dayak yer, vakit bulursa toplumsal sorunlarla ilgilenir, ilgilenirken bir yandan da demlenir... Türkali'yi okurken, roman karakterleri cümle cümle değersizleşir, acınası hale gelir. Dönemin aydın sınıfına en güzel eleştirisidir Türkali'nin kaba saba cümleleri. Karakterlerini sayfa sayfa erdemsizleştirerek alır öcünü bu sınıftan yazar sanki.