Bekleme Odası Hakkındaki Yorumlar

Bekleme Odası'nı okurken kendimi bir tiyatro oyununda hissettim. Öyle ki okurken karakterler sanki ete kemiğe bürünüyor ve gözünüzün önünde canlanıyor. Kahramanlarımız Nathan ve Bay Cenavi'nin yaşları, nereli oldukları artık sizi ilgilendirmiyor. Keza Zülfü Livaneli gibi bir üstadın da romana dair yerellikten çok genel insan davranışlarının izini sürerek edebi bir panorama yaratması sözü romanı okumanız için yetiyor. Roman o kadar etkileyici ki kendinizi bu iki kahramanla trende yolculukta veya bir kafede rahat bir şekilde hayal edebiliyorsunuz. Üslubunun da sade anlaşılır ve akıcı olması cabası. Bir psikiyatriste gitmiş gibi oluyor ve ilaçsız bir tedaviye başlıyorsunuz. Kurmacanın sonu da bir hayli etkileyici. İç monolog, bilinç akışı, geriye dönüş tekniklerini başarıyla uygulayan yazarımızın diğer kitaplarını bir an önce alıp okumak gerek. Kitabın ismi bu romana konulabilecek en metaforik bir tercih olmuş. Okuyun okutturun.

Fransa da yaşayan Nathan isminde kırklı yaşlarında bir genç ve Cenavih, Nathan ın yaşının iki katından fazla bir yaşa sahip, Portekizli bir psikiyatrist. Yolları bir konsolosluk binasının bahçesinde kesişir ve olumsuz başlayan ilk karşılaşmadan sonra bir rastlantı sonucu yeniden bir araya gelişleri ve bu durumun hayatlarını nasıl etkilediğini konu edinir.. ilk kez okuduğum bir yazar, dili anlatımı, hikayesi bir solukta okuttu kendini.. her kitap etkilemiştir beni az ya da çok ama uzun zamandır kendimde bu kadar içselleştirebildiğim, hissedebildiğim bir kitabı okumuş olmak çok iyi hissettirdi. çok özlemiştim böyle bir kitap okumayı.. güldüm, ağladım, çokça düşündüm, yaşadım ve hissettim, yeri geldi Nathan oldum yeri geldi bay Cenavi.. bir çeşit terapi etkisi oldu kitap bende.. okumak isteyenlere keyifle okunsun dileğimle

Neredeyse 50 yaşına yaklaşan Nathan Fransa'da doğup büyümüştür ancak artık burada yaşamak istemiyordur.Daha önce hiç gitmediği daha da önemlisi tanıdık kimseyle karşılaşma ihtimalinin neredeyse hiç olmadığı Küba'ya yerleşmek istemektedir. Vize alamayacak kadar kötü olan siciline rağmen umutlu ve olumsuzluklara öfkelidir.Portekizli gezgin olan Bay Canevi ile tanışmasına vesile olan öfkesi zamanla kendini tanımasını ve başka bakış açıları kazanmasını sağlayacaktır.

Nathan'ın Bay Canevi ile olan sohbetleri adeta bir terapi gibiydi. Nathan gibi bende bir sonraki buluşmalarını heyecanla bekledim. Buluşmalar arasında Nathan ile birlikte iç hesaplaşma yapmaktan kendinizi alıkoyamıyorsunuz.Görüşme sayısı ve zamanının sadece bir sayıdan ibaret olduğunu esas olanın geçirilen zamanın kalitesi olduğunu hemencecik anlayıveriyorsunuz.

Az kişi ve sınırlı mekanlarda geçmesine rağmen oldukça akıcı ve sanki başından ayrılamayacağımız bir görsel izliyormuşçasına kitabı okumuyor adeta izliyorsunuz.

Kırklarındaki Nathan'la yetmişlerindeki Cenavi'nin Paris'teki Küba Büyükelçiliği'nde başlayan hoş olmayan tanışmaları Nahan'ın hayatını değiştirecektir. Nathan'ın bütün hayali Fransa'yı ve kötü geçmişini terk edip Küba'ya yerleşmektir ama kötü sicili dolayısıyla Küba vizesi dahi alamamaktadır, Cenavi ise Portekizli bir gezgin.

Kötü başlangıç iyi bir dostluğa dönüşür. Roman Nathan ve Cenavi'nin felsefe, edebiyat dolu sohbetleriyle devam eder. Evet ikisinin farklı mekanlardaki sohbetleri romanın iskeletini oluşturuyor, aralarda da Nathan'ın iç hesaplaşmaları var, sonu sürpriz sayılabilir fakat bence okuru mutlu eden bir son, bu durum sürprizden daha önemli.

Yazarın kalemini çok beğendim, ikilinin sohbetleri ufuk açıcı ders vericiydi ve asla sıkmayan bir akışa sahipti. Edebi açıdan eleştirebileceğim tek bir aksaklık yoktu. Bu kitapla ilgili yazarı tebrik etmekten başka ne diyebilirim!

Bekleme Odası, Paris’te başlayan ve okuru adeta bir film senaryosunun içine çeken bir hikâyeyle açılıyor. Roman, Oliver Nathan adlı bir karakter üzerinden, birçoğumuzun hayatında en az bir kez hissettiği o tanıdık ikilemi ele alıyor: Olduğumuz yerde kalmak mı, yoksa bilinmeyene doğru bir adım atmak mı?Yazar, bu kişisel çatışmayı öyle ustalıkla işliyor ki, hikâye bireysellikten sıyrılarak evrensel bir sorgulamaya dönüşüyor. Nathan’ın Cenavi ile karşılaşması, romana bambaşka bir dinamizm katıyor; diyaloglar öyle akıcı ve doğal ki, “Keşke bu muhabbet hiç bitmese” dedirtiyor. Romanın finali ise benim için tam anlamıyla bir sürpriz ters köşe gibi oldu. Hem şaşırtıcı hem de içsel bir huzur veren bu sonun uzun süre etkisi altında kaldım. En son yine yazarın kaleminden 3 yıl önce okuduğum Azad romanında böyle hissetmiştim. Serhat Kaya’nın, romanlarında anlattığı hikayeyi bir sinema filmi gibi kurguladığı hissine kapılmamak elde değil; her sahne gözünüzün önünde canlanıyor, tavsiye ediyorum.

Yazarın Katarsis, Azınlıkta Kaldık ve Azad kitaplarını okumuş, aralarından da en çok Azad'ı beğenmiştim ve son kitabı Bekleme Odası bence hepsinden güzel. Kitabın kapağında Serhat Kaya değil de, ünlü bir yabancı yazarın adı yazsa eminim ülkemizin en çok satan 3-4 kitabından biri Bekleme Odası olurdu. Hikaye bir Fransızın ağzından anlatılıyor ve bu olurken akışta Türkçe'de kalıplaşmış yazım ve konuşma dilinden eser yok, bence bu çok büyük bir başarı. Yazar Fransa'da ne kadar kalmış bilmiyorum ama okurken Paris sokaklarda Oliver Nathan'la beraber dolaştığımı, Bay Cenavi'ye hayran hayran baktığımı hissettim. Kitabın arkasında Livaneli'nin yazarın romanları için sözleri var, Serhat Kaya için "edebi bir panorama yaratıyor" demiş usta yazar Livaneli, bence kesinlikle haklı.