Samurayın Kızı Hakkındaki Yorumlar

Japonların tarihlerinde en çok okudukları kitaplardan birisi olan Samurayın Kızı’nın en kritik kitaplardan birisi olduğunu düşünüyorum. Bir romandan ötedir. 1871’de başlayan Meiji restorasyonları sırasında küçük bir çocuk olan yazarın, Japonya’dan ABD’ye gelin gitmesinin gerçek hikayesini okurken, restorasyonların Japonya’daki yansımaları, Japonların (özellikle samurayların) hayata bakışı, ABD kültürü ile karşılaştırmaları, bazen güldürür bazen hüzünlendirir ama çokça memleketimizdeki ahlaki pratikleri düşündürür. Kitaptaki “insanın yaptığı işten aldığı hazzı herhangi bir şeyle değiştirmeye değer mi, birinin gururunu iki paralık etmesi insanın ya da ulusun ruhunun gelişmesinin bittiğini gösterir” cümlesi ve anlatılan yaşam pratikleri, (Osmangazi Köprüsünde intihar eden Japon mühendis gibi örneklerle birlikte) Japon meslek/iş şerefi kavramını gösterir. Coğrafya kader değildir, bir toplum kendini ahlaki olarak geliştirerek değişince başarı kaçınılmazdır’ın ispatıdır Japonya. Helal olsun.

Batılılaşma öncesinde ki Şogun döneminin kültürel hayatı hakkında oldukça ayrıntının verildiği eserde Japonya'nın batı sömürgesi olmamak için 1867 de başlattığı batılılaşma girişimleriyle, kültürüne sırt dönmesi anlatılıyor. Doğu-Batı arasında kalan bir toplumun sancılarını Samuray geleneklerine sahip ailenin içinde büyüyen yazarın yaşamını ve ailesini anlattığı bu eser de görmeniz mümkün. Otobiyografik roman olması sizi hiç yanıltmasın oldukça akıcı bir eser. Bizimle hemen hemen aynı dönem de batılılaşma süresine başlayan bir toplumun, bizimle benzer süreçleri yaşaması eseri ilgi çekici hale getiriyor.