Gökyüzünde Nehirler Var Hakkındaki Yorumlar

ben Elif şafak'ın kitaplarının değerini okurken değil, okuduktan bir hayli zaman sonra daha iyi anlıyorum. çünkü başka çoğu kitap onun kitapları kadar tat vermiyor. Elif şafağın güçlü bir kurgu duygusu var. karakterleri çok yönlü besliyor ve onlarla tanışmışlık hissi vermeyi sağlıyor. yan karakterleri bile gözümüzde canlandırabiliyorsunuz. ayrıca uykunuzu genişletecek olaylara denk geliyorsunuz. Elif Şafak İngilizce ve Türkçe yazabilen bir yazar. bu kitabın da bazı cümlelerde anlatım bozukluğu diyemeyeceğim kadar küçük cümle düşüklüklerine rastladım ve açıkçası şaşırdım. bir de bazı konular sürekli düzenli olarak işleniyor Elif Şafak kitaplarında. artık onların rast gelmemesi insanı şaşırtıyor. dolayısıyla tekrara girdiği noktalarda belki de okuyucu şaşırtmak adına farklı yönler izleyebileceğini düşünüyorum. çok kıymetli bir yazar umarım bir gün Nobel edebiyat ödülünü alır.

Elif Şafak’ın 10 Dakika 38 Saniye ve Kayıp Ağaçlar Adası romanları edebiyat çevrelerinde yankı uyandırmıştı; ancak bu son roman, kurgusu ve diliyle onlardan daha güçlü bir anlatı sunuyor. Akıcı üslubu sayesinde hacimli olmasına rağmen birkaç gün içinde keyifle okunabiliyor. Romanın merkezinde Arthur, Züleyha ve Narin yer alıyor; onların çevresinde gelişen yan karakterler ise anlatıyı zenginleştiriyor. Yalnızca bireysel ilişkiler değil, yaşadıkları coğrafyaların kültürel ve politik katmanları da ön plana çıkıyor. Mezopotamya, yani “iki nehir arası”, bu kez yalnızca Dicle ve Fırat ile sınırlı kalmıyor; Thames ile Dicle arasında kurulan bir kültürel köprüye dönüşüyor. Yerinden edilen insanlar, bu sürecin taşeronu olan örgütler ve yok edilen kadim kültürler üzerinden çağımızın karanlık yüzü resmediliyor. Okur, romanı bitirdiğinde yalnızca bir hikâyenin değil; kökleri geçmişe, yankıları bugüne uzanan kadim bir coğrafyanın sesini de duyarak ayrılıyor sayfalardan.