Çocuk Hakkındaki Yorumlar

hsabah

10.10.2025

Kjersti Skomsvold nasıl bir yazar ki ; aynı anda acıyı ve gülümsemeyi , varlığın derin hazzı ve yokluğun onulmaz acısını aynı metne sığdırıp bunu yalnızca doksan iki sayfada okuruna işliyor.

Yazarın ikinci çocuğu ve Anneliği aslında gerçekten keşfedişi mi demek lazım. Aile, evlilik ve özellikle bağ kurma üzerine tespitleri bazen can acıtabiliyor ama doğruya hakkını teslim etmek gerekiyor.

İçindeki yazarlık /yazma aşkı öyle büyük ve fedakarlık istiyor ki yazar bunu ona vermekten geri durmuyor.

Anlatı tek bir düzlemde ilerlemiyor ve Bo, Edel kısmen anne-baba üzerinde kısa kısa ilerliyor ve hayatının hayal ve muhasebesini aynı anda gerçekleştiriyor.

Bo’yu sevmeye korkmakta buna rağmen sevmeye cesaret etmekte; ilginç…

Sonsöz: Her ne kadar bize uzak olsa da kültür ve davranış olarak , dert mi bunlar demek için ne güzel okunuyor .

Yanıtla

1

0

Destekliyorum 1

Bildir

John Mirra

16.11.2025

Kjersti Skomsvold’un Çocuk romanı, bir annenin bebeğine seslenirken zihninde oluşan kırılgan ve kesintisiz akışı okura hissettiriyor. Annelik, gündelik anlarla geçmişin ve geleceğin muhasebesi arasında gidip gelen bir deneyime dönüşüyor; sıradan anlar bile beklenmedik derinlik kazanıyor. Anlatıcı, kızının doğumuyla birlikte kendi çocukluğunu ve aile ilişkilerini yeniden düşünürken, evliliğin ve insan ilişkilerinin kırılgan yanlarını da dürüstçe ortaya koyuyor. Skomsvold melodrama kaçmadan, küçük gündelik anların taşıdığı duygusal derinliği nazikçe açığa çıkarıyor. Çocuk, bir annenin kendiyle ve bebeğiyle kurduğu karmaşık ilişkiyi, hem sevinç hem kaygıyla keşfetmeye davet ediyor.

Yanıtla

0

Destekliyorum

Bildir

A. A

27.10.2025

Çok sevdim. Bir kitap için sevimli tanımını kullanmak ne kadar doğrudur bilmiyorum ama sevimliydi. :))

Yanıtla

1

0

Destekliyorum 1

Bildir

bodakedi

29.09.2025

ikinci doğumunu yapan anlatıcımız bu tanıklık üzerinden geçmişini, ilişkilerini ve insan olmak, savrulmak, cam duvarı kırmak zorunda olmak gibi yükleri nasıl sırtladığını öykülüyor. olabildiğince yalın, süssüz. iç hesaplaşmaları bir günlükten okur gibi oluyor çok yerine, cümlesine katılıyoruz. "insan olmak, büyüdükçe, yaşlandıkça kolaylaşmıyor..." diyor skomswold. kısacık ama çok etkili. dönüp kendine baktıran romanlardan. tüm melankolisine rağmen umut var diyebilenlerden.

Yanıtla

1

0

Destekliyorum 1

Bildir

Sepetim

Çocuk Hakkındaki Yorumlar

Destekliyorum