Ezanı Beklerken Hakkındaki Yorumlar

Mustafa Kutlu öykülerinin en belirgin özelliği samimi olmasıdır. O meşhur samimiyet her an ve satırda kendisini hissettirir. Üstadın dili nahif, abartısız, candan ve sıcaktır. Öykünün cazibesinden kurtulmak mümkün değildir. Anlatılanların çetrefilli, basit, uzun veya kısa olmasının önemi yoktur. Zira dedikodunun kirinden pasından azade bir olay dökümünün eşsiz ve gösterişsiz bir albeniyle sunulması söz konusudur. Bu öyküsünde de bir otel ve onun güzel insanlarının hikayeleri anlatılır. Otel sahibi Hadi Bey’in ezana yönelmiş kulağına ilahi çağrının gelmesine kadarki düşten gerçeğe uzanan düşünceleri iyiliğin nefesinin tükenmediğini kanıtlar. Misafirperverlik, dostluk, kardeşlik, aşk gibi zihinde güzel hisler uyandıran kavramlarla kendisini gösteren insanlar arasındaki müstesna sevgi rabıtalarının her zaman görülmesinin mümkün olmamasına karşın, Kutlu, iyiliğin eliyle güzeli betimleyen hayat parçalarını yaşamın kara curcunasının içinden ustaca çekip çıkarır.

Mustafa Kutlu’nun kaleminden vücut bulmuş, farklı yaşam tarzlarına sahip insanların bir otelde kesişen hikâyeleri. Her biri ayrı bir dünyadan, ayrı bir hikâyeden süzülüp gelmiş. Bu anlatılar kısa kısa, sıcak dokunuşlarla aktarılmış; adı üstünde, hikâye bunlar. Kimi zaman taşradan gelen bir insan manzarası seriyor önümüze, kimi zaman da mektepten çıkmış bir profesörün hikâyesini anlatıyor. Her birinde hayatın farklı renkleri, insanın kendisiyle ve çevresiyle olan mücadelesi var. Kutlu’nun satır aralarında yankılanan bir hakikat var: “Dünya boş; insan ömrü varsa, ihtiyarlık şerbetini zaten tadacaktır.” Hayat gelip geçiyor, geriye kalan tek şey ise bir muhabbet kapısı. İşte o kapının etrafında dostluklar, dayanışmalar filizleniyor; ezgiler söyleniyor, gönüller ısınıyor. Yazar, bir yandan bu sıcak hikâyeleri anlatırken diğer yandan da günümüz insanını eleştiriyor. Modern hayatın soğukluğuna, yalnızlaşan kalplere ve yitip giden değerlere ayna tutuyor. Akıcı, sade ama derinlikli bir kitap.