Yavaş Adam Hakkındaki Yorumlar

Beni yazarın "Utanç" romanı kadar etkilemedi ancak kesinlikle duygudurum aktarımları,hayalgücü ve Costello'nun dahil oluşu harikaydı

Nobel Ödullu Coetzee den okudugum ikinci kitap Yavas Adam.Okudukca yazarin kalemine ve aslinda okuyucuya vermek istedigi duygulara daha fazla hakim olmaya basladim.Uçüncu kitapta daha daha iyi kavrayacagımdan eminim yazarin bakıs açısıni.

Ağır ilerlese de okunmaya değer bir eser.

Coetzee'nin diğer eserleri gibi bu kitabı da sevdim.

J. M. Coetzee'nin okuduğum 2.ci kitabı. İlk olarak Utanç kitabını okumuştum ve çok beğenmiştim, açık ve akıcı bir dili var. Bu kitabını da beğendim tavsiye ederim.

İnsanın korkuları, hevesleri, pişmanlıkları üzerine yazılmış iç hesaplaşması yapmanızı sağlayacak bir eser. Kitabın başındaki tasvir ise olağanüstü.

Litap akıcı değil olaylar yavaş ilerliyor fakat konu güzel insanı kendine çekiyor

Dili akıcı. Okuyucuyu yormuyor. İnsanları, yaşamı ve yaşlılığı oldukça iyi anlatıyor, yaşatıyor. Okuyun pişman olacağınızı düşünmüyorum.

Yavaş Adam yavaş bir kitap. Birçok konuda cevaplar vermesi gerekirken yeni soru işaretleri bıraktı. Coetzee okumaya başlamak için iyi bir tercih olmadığını düşünüyorum.

Ağır ilerliyor ama okumanızı tavsiye ederim

Kitabı beğendim. Övgüyü hak ediyor. Söyleyebileceğim tavsiye edilmeye değer bir eser olduğu.

Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Yaşlı ve geçirdiği kaza sonucu bacağını kaybeden bir adamın bakıcısına (ve onun ailesine) duyduğu saplantılı bir aşkı anlatıyor.Yazarın diğer kitaplarında da rol aldığı söylenen kadın yazarın bu kitapta kendini göstermesi olayların gerçek mi yoksa sadece bir kurgu mu (kurgu içinde kurgu, stranger than fiction gibi)olduğunu düşündürüyor.

apaçık bir kitap. Utanç'dan önce okudum ve tğm kitapları için sabırsızlanıyorum

İlk başlarda ağır gibi geliyor ama sonra ilerliyor.

İlla J. M. Coetzee okuyacaksanız ya "Utanç"tan, ya da "Yavaş Adam"dan başlayın. Yazar her şeyi, çekinmeden tüm çıplaklıklarıyla yazıyor.

Kurmacayla gerçek arasında itiş-kakış olan, “hayat insanların birbirlerine diplomatik notalar göndermesi değildir, hayat dramdır, hayat eylemdir, eylem ve tutkudur” diya yazarın sözleriyle tanımlayacağım bir roman. Daha önce okuduğum Coetze’lerden ( Utanç ve Barbarları Beklerken) daha zayıf buldum, sanırım romandaki yazar olan karakter E. Costello’nun daha önceki romanının kahramanı olması ve o romanı okumadan bu romanı okuduğumdan bazı boşluklar oluşmasından kaynaklanıyor bu düşümcem.

60 yaşında ve hayatta kimsesi olmayan Paul, bir bisiklet kazasında tek bacağını kaybeder. Ona bakan Marijana’ya aşık olmasıyla meseleler de başlar. Aşk, iyilik, yalnızlık, yanlışlar, neyin nerede başladığı nerede bittiği belli olmayan mevzular çevresinde dolaşır kitap. Yazar yine çok sade ve soğukkanlı bir şekilde anlatmış hikayeyi.

Evet biraz ağır ilerliyor ama konu çok güzel bence. Saplantı veya aşk, ki her ikisi de bence birbirine benzer şeyler, biz okuyucuyu bile çileden çıkarıyor. Biraz sabır gerektiren ve düşündüren bir kitap yavaş adam.

Kaza sonucu "Yavaşlamak zorunda kalan" bir adamın hikayesi sizleri derinden etkileyecek. Kitaptan bir bölüm:"Dünyada kötü bir kaza geçirmiş ilk insan değil o, kendini ona bakan iyi niyetli ama temelde kayıtsız insanlarla dolu bir hastanede bulan ilk ihtiyar da değil. Bir bacağı gitti: Geniş perspektiften bakıldığında, bir bacak kaybetmek nedir ki? Geniş perspektiften bakıldığında, bir bacak kaybetmek her şeyi kaybetmenin bir provasıdır, o kadar. O gün geldiğinde kime bağıracak ki? Kimi suçlayacak? "

ilk seksen sayfa epey ağır ilerledi; sonra okurken düşünmenin yanına merak da eklendi. merak uyandıran eser okumaya değerdir.

Yazar Coetzee, bu eserde ilginç bir öykü anlatırken, insanı insan yapan nitelikleri ve özellikleri, yaşlanmanın ne demek olduğunu irdelimiş. Yazar romanın eksenine aile kavramını yerleştirmiş ve göçmenliğin, yurtsuzluk duygusunun alternatifi olabilir mi sorusuna cevap arıyor.güzel bir eser. herkese tavsiye ederim.

Ölmekte olanın hemen yanı başında durur akbaba. Yorgun kalp atışlarını, hırıltıyla alınıp verilen soluğu dinler. Feri tükenmekte olan gözlerdeki ışığı ölçüp biçerken ölümün o gözlerden bakmasını bekler. J. M. Coetzee'nin başka birçok yapıtında başkişi olan yazar Elizabeth Costello, Yavaş Adam romanının akbabası... Başında beklediği kişi ise altmış yaşındaki fotoğrafçı Paul Rayment. Rayment'ın can çekişme nedeni, romanın daha ilk cümlesinde örtük bir cevap buluyor: "Darbe sağdan geliyor, sert ve şaşırtıcı, acı verici, elektrik çarpması gibi; adamı bisikletten düşürüyor."
İlerleyen sayfalarda tekrar tekrar karşılaşacağımız bisiklet, Rayment'ın bedensel özgürlüğünün sembolü. Uzun yıllardır görünürde bir şikâyeti olmadan yalnız ve mutlu yaşayan adam, rutin bisiklet turlarından birinde genç bir sürücünün bisikletine çarpmasıyla sağ bacağından oluyor. Kazadan hemen sonra söylediği ilk şey bisikletim olsa da, parçalanan dizi gibi, hurdaya dönen bisikleti de bir daha görmek istemiyor. Avustralya Rayment'ın yaşamındaki nihai durak. Göçmenlik deneyiminin benliğine kazındığını söyleyen adam, çocukluğunda Fransa'dan Avustralya'ya getirilmiş. Bir süre sonra bağımsızlığını ilan edip Fransa'ya dönmüşse de orada aradığını bulamayıp bu kez kendi isteğiyle Avustralya'ya geri gelmiş.