Aldo Rossi'nin bu kitaptaki mimarlık eleştirisi, işlevselcilik veya kendisinin deyişiyle "modern işlevselcilik" üzerine odaklanıyordu ve modern mimarlık eleştirileri açısından bir dönüm noktasına işaret ediyordu. Rossi'nin işlevselliğe eleştirisi, işlevin mimarlık için bir başlangıç noktası olmayacağı şeklindeydi ve kendisinin önerisi, şehirle mimari arasında karşılıklı bir ilişki kurulmasıydı. Bu, 'mimarlık şehrin inşasından sorumlu olan bir disiplinken, şehir de kolektif belleğiyle mimarlığın kaynağıdır' şeklinde özetlenebilir. Rossi, modern mimarinin tek tipleştirici tasarımından öte, her şehrin kendi morfolojisine dayanan bir mimari anlayışı öneriyordu.
