E-Dergi

Kitabın kurgusu övülmeye değer.Ancak,eleştirilecek iki nokta bulunduğunu düşünüyorum.Birincisi kişi ve şehir isimlerinin sürekli tekrar edilmesi okuyucuyu olumsuz etkiliyor.İkincisi de olayların akışından kopup konuyla ilgisi bulunmayan anlatımlara geçilmesi kitabın akıcılığını olumsuz etkiliyor.

Akıcı bir roman bekleyenlerin umduğunu bulamayacağı bir kitap.Ancak, Orhan Pamuk anlatım tarzı olarak ayrıntıları seven bir yazar.Anlatım dili yine çok kuvvetli.Masumiyet müzesine göre daha başarılı buldum.Tanıdık bildik bir hikaye yazmasına rağmen anlatıcının yeteneği sayesinde güzel bir romanla karşı karşıya kalıyorsunuz.

Romandaki anlatım yönteminde taşların yerine oturmadığını bazı bölümlerin eğreti durduğunu düşünüyorum.Ayrıca kitapta azımsanmayacak kadar yazım hataları fark edilmeden kitabın basıldığını görmekteyiz.Ancak, ötekilerin hikayesini yazmak her zaman yazar için cesaret isteyen netameli bir alandır ve İnci Aral bu cesareti eserleri ile fazlasıyla göstermektedir.

Yaşar Kemal'in bu (güdük kalmış) roman diye nitelendiremeyeceğim romanı hiç basılmasaydı daha iyi olurdu.Ödevini yapamayan öğrenciler gibi koca harflerle yazarak kitabı ancak 72 sayfaya çıkarabilmişler.Bir Ada hikayesinin son kitabıyla başlayan düşüş trendi bu kitapla hız kazanmış.Yaşar Kemal bugüne değin yazdıklarıyla zaten okuyucunun gönlünde tahtını kurmuş.Böyle zorlama işlerle değirmeni döndürme telaşına girmeye gerek yok.

Dünya dinlerinin emekçi kitlelerin verdiği mücadelede tarih boyunca kimin yanında saf tuttuğunu anlatan güzel yazılmış bir eser.Ulkemizdeki emekçiler de karşısındaki sermaye gücünün kendilerini alt edebilmek için hangi değerleri kullandığını bu eserle daha iyi görebilir.