E-Dergi

Nihan Kaya'nın baskısı olmayan iki öykü kitabından birincisi. Çatı Katı'ndaki öyküler yazarın toplumun genelinden farklı işleyen bir duyarlılık mekanizmasına sahip olduğunu hissettiriyor. Hem bu farklı duyarlılık hem de yazarın akıcı üslubu kitabın bir çırpıda okunmasına imkân tanıyor.

Türk şiirine dair son zamanlarda okuduğum en iyi inceleme/eleştiri kitaplarından bir tanesi "Türk Şiirinde Modernizm". Yalçın Armağan'ın doktora tezinin kitaplaşmış hâli. Kitap, söz konusu tezin bazı kısımlarının kesilmiş hâlini ihtiva ediyor. Hem rahat okunması hem de meseleye farklı açılardan bakmasıyla sadece öğrenciler için değil Türk edebiyatının özellikle kanonik bakımdan geçirdiği evreleri merak edenler açısından da okunması gereken bir eser olarak kabul edebiliriz bu kitabı.

Her şeyiyle bir ilk kitap olarak değerlendirmek gerekiyor Birkaç Tuhaf Gün'ü. Yer yer ustalığın kapısını açan söyleyişler var olsa da kitabın genelinin öyküye ilk adımını atan hevesli bir yazarın metinlerinden oluştuğunu düşünüyorum. Kitapta kendisini çokça tekrarlayan unsurlar var. Bunların sebebini yazar kendisi bulacak elbette. Kitabı okurken aklımda en fazla dolanan hüküm cümlesi "yazarın evreni dar(altılmış)" oldu.

Var olan edebiyat ortamında pek çok okuyucu için cezbedici olmayan bir öykü kitabı bu. Hem anlatım yoğunluğu hem de ilgileri postmodern estetiğe ve piyasa koşullarına göre dizayn edilen okur kişiliği sebebiyle bugün basılsa, İslami camiaya dair tespitleri haricinde- ki edebî metni gerçeklikle ne kadar ilişkilendiririz ya da onu gündelik hayattan koparabiliriz bu tartışılır-, pek de satılmayacağını düşündüğüm bir kitap Taş Kayık. Tabii ki bu edebiyat ortamının genel değerlendirmeleri üzerinde konuşulduğunda geçerli olabilecek bir tespit. Öykü türünün bileşenleri ve değişkenleri üzerinden kitabı ele almaya başladığımızda daha farklı bir tablonun ortaya çıkacağı su götürmez aslında.

Bu kitabın, Orhan'ın daha sonraki dönemde yazdığı inceleme ve eleştiri yazılarının da eklenerek, tekrar baskı yapmamasını edebiyatımız açısından bir kayıp olarak görüyorum. Bunu yazarken iki dayanağım var. Birincisi bu yazıların yazıldığı dönemde Selçuk Orhan İslamcı edebiyat camiasının içinden konuşan bir ses olarak önem arz eden eleştirilere imza atmış. İkinci olarak da bundan sonraki dönemde edebiyat eleştirisi üzerine yazmaya devam eden Orhan'ın değerlendirmeleri kanonik anlayışın dışında seyretmesi bakımından değerli. Velhasıl umutsuzca da olsa bu kitabın güncellenmiş baskısını beklemeye devam edeceğim.