E-Dergi

her zamanki gibi Münib Engin Noyan'ın tatlı diliyle süslenmiş "mütebessim bir kitap" Şapka. şapka kanunu ile çok ilgili çok fazla kitap okumuş olsanız bile bu kitabın yeri ayrı olacaktır. zira kurgu veya gerçek kitapta geçen medrese ortamı ve eğitimi mest edecek kadar güzel. eğitim sisteminde denenebilirliği olmasa da şahsi çalışmalarda veya gurup çalışmalarında denenebilecek yöntemlerle dolu. tavsiye ederim.

güzel bir kitap. yazarın dili akıcı. yalnız çok fazla tekrarlar var. tekrarları çıkarsanız bir kitap daha oluşur.

kitap batıya Peygamber efendimizin Müslümanlar gözündeki büyüklüğünü anlatmak için yazılmış. Lakin yazar ne kadar gayret ederse etsin müsteşrik/oryantalist bakış açısından kurtulamamış. Kitapta yapılan yanlışlar yenilir yutulur cinsten değil. Hem bu hatalar bu kadar kusur kadı kızında da bulunur diyerek geçiştirebileceğimiz cinsten de değil. Örnek verelim:
1) Peygamberimize ilk emri getiren Cebrail(as) değil Allah olarak verilmiş ve Peygamberimizin mağarada Allah'la görüştüğü belirtilmiş (s.20).
2) Peygamber Efendimizle Hz. Ebubekir arasında geçen mağara arkadaşlığı "efsane" olarak adlandırılmış (s.22) ki bu olay Kuran tarafından teyit edilmiştir.
3) Kıblenin değişmesinin sebebi olarak Peygamberimizin Yahudilere kızması ve Müslümanların Mekkeye dönme isteği olarak gösterilmiştir. (s.23)
4) Peygamberimizin sevgili torunu Hz. Hasan'ın iktidardan vazgeçmesinin sebebi olarak Muaviyeden yüklü bir para alması gösterilmiş (s.26) ki bu hakarettir.
5) İnşirah suresinde geçen biz senin göğsünü genişletmedik mi ayeti Duha suresi olarak verilmiş. (s.61)
6) İslam alimi İbn Teymiyye hakkında -severiz sevmeyiz- "militan din bilgini" ifadesi kullanılmış. (s.108)
şimdi bu kitabı tavsiye eder miyim? tabi ki de hayır

Mustafa Kutlu'nun son iki kitabı ismet Özelin son şiirlerine benziyor. buradayım hala varım anlamında bence. önceki hikayelerin tadı yok. evet belki bu kitapta son zamanların vurdumduymazlığını, aymazlığını eleştirmiş. lakin dil, kurgu, üslup eski tadı vermiyor. doğrusu biraz canım sıkıldı. artık biz kimin hikayelerini okuyacağız? evet çoktandır şiir okuyamıyoruz. artık hikaye de okuyamayacağız gibi.

Komik, hüzünlü, akıcı, şivesi içe işleyen bir dil. kurgu zaten sorgulanamaz zira kendi yaşamını anlatmış Ahmet Tezcan. Bediüzzaman ile Hikmet kıvılcımlının buluşturulması ise insanı soluksuz bırakacak cinsten. Selman Kayabaşının son kitabında Unutulan ve Kırılan şeylere dair isimli bir bölüm var. bence unutulan kardeşlik, yiğitlik, vefa gibi duyguların ve ahlak, namus gibi narin kırılacak cinsten duyguların anlatımı bu ismi hakediyor. kitabın bir ismi de bu olmalıydı diye düşünüyorum.