E-Dergi

Körlük ve Görmek'den sonra hızımı alamayıp okuduğum üçüncü Saramago kitabı.
Ölüm mü daha kötü ölümün olmaması mı? Bitirince bana "iyi ki ölüm var!" dedirtti.

Hani okul yıllıklarında mezun isimleri sıralanıp hatırda kalacak özelliklerine göre "şu kişiye şunu, gu kişişye bunu hediye ederek gönderiyoruz" klişesi olur ya, işte onun 100 küsur yıl önce İstanbul için yapılmış örneği. Tartışmasız bir klasik. Keşke sadeleştirilmeden okunabilse.

Ben de en çok Robin Hood'lu olana bayıldım. İkinci Noel baba'lı olan. Belki de evveliyatını en iyi bildiklerimiz olduğundan. Naime Erkovan, edebiyat tarihimizde "bir atımlık barut" olmadığını her kitabında daha net gösteriyor.

Türkiye'de iki yüzyıla yaklaşan Doğu-Batı tartışmasının en asitmetrik yürütüldüğü dönemde, küçük insanların bunu algılama biçimlerini gösteren kült kitap. Bir-iki satte okunabilir (denedim, oldu!) ama sayfa sayısından daha derin anamlar yüklü.

Çift kişilikli birinin, filozof olmayanın fakedemeyeceği detayları, tabip olmayanın bilemeyeceği bilgilerle roman formatında sunması. Arada kaynamış gibi duran derin özlü sözleri yakalamak için yavaş okudum.