E-Dergi

Başta kitaba giremeyeceğimi, okuyamayacağımı düşündüm. Ama aslında akıcıydı. İstiklal Mahkemeleri kısmı merak uyandırıcıydı. Döneme ışık tutan bir kitaptı.

Bir günde bitti, akıcı ve ilginçti
Severek okudum. Yetişkinler çocuklarının her şeyi bildiğini anlayacak kadar ilgilenmiyorlar, yaşamın telaşları gereklilikleri içinde boğuluyorlar. Ama çocuklarda bildikleriyle boğuluyor. Aynı bu kitaptaki gibi.

Kalıpların insanları ne kadar zorladığını, baş kahramanımızın kendine sürekli şüpheyle yaklaştığı bir kitaptı. Açıkcası yer yer ben de kahramanın içsel çatışmalarına katıldım. Çok güzeldi.

Bitirir bitirmez koşa koşa başka insanların ne düşündüğüne bakmaya gittim. Herkes sonunu anlamadığını söylemiş. Ama bence Buket Uzuner kitap boyunca şunu belirtiyordu; her insanın hayatı birbirine benzer. Mesela Selen, Nilsu'nun küçüklüğüne benzetiyor kendini, Nilsu ise Selen'e. Yani anlayacağınız herkes biraz birbirine benziyor kitapta. Sonu beni üzmedi, mutlu sonlardansa böyle sonları severim. Kötü bir son değildi, biraz havadaydı sadece. Bize kalmış, ne anlamak istersek onu anlayalım, ne iyi işte. Toplumsal, siyasi, psikolojik bir çok öge barındırıyordu kitap. Boş bir kitap demenin ağır haksızlık olacağını düşünüyorum.
Teoman'la çoştuğumuz, Nilsu'yla kıskandığımız, Selen gibi olmak istediğimiz, Mike'la intihar üzerine düşündüğümüz güzel bir kitaptı.

Buket Uzuner'in okuduğum ilk kitabı. Çok beğenerek okudum. Çanakkale Zaferimizdeki klasik değinmelerden uzak ilginç doyurucu bir kitaptı.