E-Dergi

Okuduğum hangi dünyadandı anlamadım. Onların yaşadıkları mı gerçek -ki birileri bunları yaşıyor eminim- yoksa biz mi bilmiyorum.
Aklımın, hafsalamın algılayamadığı çok şey var bu kitapta. Oysa ki hepimiz aynı göğün altında yaşıyoruz. Keşke herkese aynı doğabilseydi Güneş. Bazı kitaplar gerçekten üzüyor.

Güldüm, hüzünlendim, kızdım. Kızdım mı? Ama neden! İdeal olanı isteyip sonra gerçekleşince ifritlenmek insanın özüne neşredilmiş bir zehir m’ola?

Merhamet, empati, saygı duymak, edinilmiş tecrübelerle denizi okumak.
Ne güzeldi...

Adıyla beni büyüleyen ilk kitap. İngiliz Edebiyatı, Victoria dönemi’ne ait çarpıcı bir eser. Yazarın çok kısıtlı ve tekdüze bir hayat yaşayıp, bütün her şeyden yoksun iç dünyasından, nasıl bu kadar köklü, yaratıcı, insanı bütün beşeri duygularıyla yansıtabilen bir roman çıkarabildiği noktası benim için şaşırtıcı. Ben de bir çok insan gibi; acaba uzun süren rahatsızlığı sonucu #EmilyBrontë ölmeseydi, daha neler kaleme alırdı ve acaba nasıl büyük eserler bırakırdı bizlere? diye düşünenler arasındayım.
Dibine kadar kötülüğünün hakkını veren ve #UğultuluTepeler ‘i başyapıt yapan #Heathcliff ‘i de unutmamak lazım.
Klasik sevenler beri gelsin.

Wilde’ın romanında zarif Dorian yeni hislerin peşinde hedonizmin tüm formlarını kucaklayarak ideal estetiğin dünyasında yaşar. Aşırılık ve yozlaşmanın dünyasına girdikçe, kapalı kapılar ardındaki büyülü portresi günahlarının ona yaşattığı korkuları örtbas eder; kendisi genç ve kusursuz görünmeye devam ederken resmedilmiş görüntüsü gittikçe yaşlı ve çirkin bir hale gelir.