E-Dergi

Evet bu kitabı bitirmem tam tamına 15 gün sürdü. uzun bir süre elimde aynı kitabı görüp de beni tanımayanlar da hahaha uzun geldi heralde tarzında anlamsız yorumlar da yaptılar üstelik. oysa bu öylesine derin bir yapıttı ki dönüp dönüp okumam ve hayrete düşmem gereken yerler oldu. İnsanı mahveden aşk gibi görünse de aslında insanı yine kendi iç sesi mahvedebilirmiş ya da yüceltebilirmiş bunu anna ve levin le bir kez daha anladım. yıllar yıllar önce tam metin olmayan bir kopyasını okuyup da tolstoy un neden bu kadar abartılmış olduğunu anlayamam da bu yüzdenmiş bunu farkettim. okuyun tolstoy u aşkı yazdığı için değil, insanın kendiyle mücadelesini anlamak için okuyun. keyifle...

Söylendiği kadar en en en en sayılmasa da yazım dili, kurgusu ve diyaloglarıyla bana göre hayli eğlenceliydi. tipik aşk romanlarının bir tık da dışındaydı üstelik yani öyle vakti boşa harcayacak bir durum yok bence. 2. kitap Travis in ağzındanmış. Bu tarz hikayelerde olayın erkek kahramanı açısından nasıl olduğunu hep merak ederim. sırf bu yüzden ayaklı belayı da okuyacağım ;) keyifle.

macera gittikçe hız kazanıyor derken kitabın adıyla birlikte bir durulma dönemiyle başlasa da sonlara doğru ivmeyi geri kazanıp son kitap için meraklanıyorsunuz.

Hayatın size kattıklarıyla değişen bakış açınızla her seferinde farklı bir tat alabilmek için; bazı kitapların bazı yaşlarda tekrar tekrar okunması gerektiğini düşünüyorum. Bu kitabı ilkokul sonralarına doğru okuduğumu ve inanılmaz etkilendiğimi hatırlıyorum. Şimdi bittiğinde ise acaba basım orjinal metinden çevrilmedi mi diye düşünmedim değil. Benim hatırladığım Atlantis 2 sayfayla kalmıyordu sanki. Natilius bu kadar köhne , Kaptan Nemo bu kadar gizemli ve hoyrat değildi sanki. Ya da benim hayal gücüme bir şeyler olmuş :O

Şu yaşımda bile sonrasında yazılan güyaaaa bilimkurgulardan kesinlikle kat kat üstün ve gerçek olabilmeye o kadar yakın ki insan ya varsa demeden edemiyor. Okuyun henüz okumadıysanız, ya da çok çok uzun zaman önce okuduysanız ve çocuklarınıza okutun hayal güçleri aşsın sınırlarını

Okurken elimde gören hemen hemen herkesin nasıl diye sorduğu, benim de çok bunalımlı diye cevap verdiğim kitap. O kadar mı acıklıydı derseniz hayır değildi kesinlikle acıklı değildi hatta ara ara bazı anlar yüzünüzde gülümsemeye bile yol açmış olabilir ama beklentiyle de alakalı. ateşböceği yolunda en çok sevdiği insanı kaybetmiş kişilerin devam kitabıydı. ne bekliyorduk ki öylece mutlu mesut hayatlarına devam etmelerini mi ? ben bunu beklemiyordum. beklentim çok fazla gözyaşı, bol bol depresyon ve en sonunda çok acılar çekilse de zafere ulaşabilmeleriydi. doroty bile bunu başardı üstelik. ben tatmin oldum. darısı diğer hevesli okurlarının başına. keyifle..