Kendimi satırlarında kaybettiğim, tüm stresimi, sıkıntılarımı bir kenara attığım, antidepresan etkisi yaratan, her kelimesi yüreğimde yankılanan bir kitaptı. Bazı kitapların ruhu vardır.. Yaşarlar, size de tüm olayları, tüm duyguları yaşatırlar. Bunu yakalamak çok zordur fakat FMArsal bunu en iyi yapan, kitapların ruhunu ortaya koyan bir yazar. Aşkların en zoru onlarınkiydi belki.. Zor bir kadın, Zor bir adam, Zor bir aşk...
Bir kadına iki kere vurulmak.. Kendiyle bile savaşmak.. Onun için iki kere yanmak.. İki kere aşık olmak.. Sınavların en zoru kesinlikle Ateş'indi. Bana sorarsanız aşk ne kadar zor olursa o kadar kıymetli olur, o kadar güzel, o kadar güçlü.. Ateş ve Ecrin arasındaki elektrik o kadar yoğun ki.. Elle tutulur cinsten. Benim kelimelerle anlatabileceğim bir şey değil ama FMArsal anlatmış! Aralarındaki bağ, güven, aidiyet duygusu, naiflik, uyum, doku, duygusallık.. Anahtar kilit uyumu gibi.. Bir kilidi tek bir anahtar açabilir.. Aşkı böylesine hissettirebilen, içimize işleten yazar. Ne diyebilirim ki? Alın, okuyun sonra tekrar tekrar okuyun… ve size de çok teşekkürler Kitapyurdu :)