E-Dergi

Okurken her saniyesini gözümde canlandırdığım kitap. Küçük Barış'ın güzel hikayesi . Cezaevinden İnci'ye yazdığı fakat demir parmaklıklara takılan mektupların derlemesi. O mektuplar o kadar dolu dolu ki. Şu dünya da özgür olmayan/olamayan o kadar çok çocuk var ki... Bence bir değişiklik yapın ve bu kitabı okuyun....

İncelemeye başlamadan önce bu kitabı okurken nedense bazı yerlerinde Suç ve Cezayı okuyormuşum gibi hissettim.

Hepimizin günlük hayatta zaman zaman yaşadığımız şeydir aslında içimizdeki şeytana uyup uymama durumu. Bu kitap da insanın iç savaşı , fakir bir aşk hikayesi... Ve her Sabahattin Ali kitabındaki gibi baş karakterimiz yine pasif , iradesi güçlü olmayan ve başkalarının etkisinde kalan biri.

Hikayenin gittiği bir yer var ve bu da kitabı okunmaya değer kılıyor... Okuyunuz :)

Kitaba başladım 10-15 sayfa okudum ve dedim ki hayır bu kitap bitmeyecek. Kim kime ne söylüyor ,kim konuşuyor kim anlatıyor belli değil.Çözmem biraz zaman aldı fakat çözdüm :) Kitap yer yer akıcılığını fazlasıyla kaybediyor ki bana göre sonlara doğru fazlasıyla durağanlaştı. Her neyse... : )Psikologların meşhur bir lafı vardır 'çocukluğuna inmek lazım' işte buda öyle çocukluktan gelen ve tüm yaşamını etkileyen vurdumduymazlık , KISACASI ISSIZ ADAM , o kendisine Bay C diyor tam adını bilmiyoruz ,zaten kendisi de isimleri gereksiz buluyor. Sanki biraz bencil gibi geldi Bay aylak bana . Aslında söylenecek çok söz var ama ben yarıda bırakmak istiyorum , siz kendi yolculuğunuza çıkasınız diye.

İşte Orta doğu 'nun en kanlı topraklarının anlatıldığı Filistin .Kitabın öyle bir girişi var ki sarsıcı olayların bir anda içinde buluyorsunuz kendinizi. Acı , mücadele , fedakarlık , işkence , haksızlık tam olarak bunun hikayesi ve kitap akıp gidiyor ... Filistin halkının neler yaşadığını gözler önüne seriyor . Hiç ummadığım anda gelen ölümler '' böyle olamaz '' dedirtti. Kitapta beni en çok etkileyen şey ise yazarıydı . Yazar bu kez ne Müslüman ne de Filistin 'li . Kendisi Amerikan Yahudi 'si. Kitabın sonu her şeye rağmen mutlu sonla bitiyor. Bu son size umut mu verir , yoksa ahhh nerede böyle sonlar mı dedirtir bilmiyorum. Buyurun okuyun kararı siz verin :)

Her şeyden önce şunu belirteyim ki hepimizin içinde o tembel adam Oblomovdan biraz var :) Aslında tembel değildi Oblomov sevgi ile çalışıyordu sevgi ile yaşıyordu. Sadece Rusya'yı değil tüm doğu insanını yansıtıyor Oblomov. Almanlara bakış açımız neredeyse aynı :) Anlatıma gelince o kadar içten o kadar samimi ve dili o kadar yalın ki klasik okumayanların bile kolaylıkla okuyabileceğine inanıyorum. Tabi bende bu kitabı hakkını vererek Oblomovluk yaparak okudum ama hiç sıkılmadım :) Ve Oblomovluğun dışında kesinlikle 'Ştoltsluk' ve 'Zaharlık' diye bir şeyde var :)