E-Dergi

Tolstoy, romanın daha ilk paragrafınta, hem şehrin tasviri üzerinden, hem de paragrafın sonunda belittiği gibi insanların değer yargıları üzerinden olumsuz bir durumu anlatıyor gibi gözükse de, “bahar kentte bile bahardı” diyerek hakikatın önünde sonunda kendini göstereceğine dair insana umut veriyor aslında.
Vicadanın önünde sonunda gali geleceği üzerine güzel bir kitap.

Romanda; tılsımlı deriye sahip olmak demek, her dileğinin yerine getirilmesi demek. Ancak öyle bir deri ki bu, her dileği insanın ömrünün kısalması karşılığında gerçekleştiriyor. Ödenen ağır bir bedel.
Peki bizim sahip olduğumuz ve ömrümüzü harcadığımız tılsımlı derilerimiz yok mu.
Çocukluğumuzu, gençliğimizi, zamanımızı, ömrümüzü, bir çoğu ihtiyaçtan öte, tutkularımızın ve hırslarımızın tatmini için yapılan harcamalar, bu harcamaları karşılamak için yapılan fazla mesailer, geleceğimize ipotek anlamına gelen ve takside bağlanan tüketimler, eşyalara, evlere, arabalara, başarılara, mesleklere, şana ve şöhrete sahip olmak için ödediğimiz bedel, geçen ömrümüz değil mi?
Güzel bir kitap, güzel bir çeviri.

1902 yılında ölen Emile ZOLA, Kadınların Cennetinde Paris’in orta yerinde kurulan büyük mağazaların temellerinin atılmaya başlandığı dönemde, küçük mağazaların nasıl yok olduğunu, mağaza sahibi Mouret’in reklam kampanyalarıyla, bazen fiyat ucuzlatmakla, bazen de yeni bir moda oluşturmakla insanların nasıl tüketime mecbur edildiklerini, bu mağaza çalışanların kimilerinin işlerini koruyabilmek adına kimilerinin de yükselmek adına gayri ahlaki bir rekabet içine girdiklerini anlatıyor. Yüz yıl öncesinde yazılmış ancak günümüz tüketim toplumunu anlamak açısından güzel bir kitap.