E-Dergi

"Puslu Kıtalar Atlası"nı çok beğendikten sonra İhsan Oktay Anar'ın "Kitab-ül Hiyel" kitabını da okudum, ama "Puslu Kıtalar Atlası"nın tadı bu kitapta yok. Yine insanın ufkunu açan, eleştirileri ve ironileri ile ilginç bir kitap; yalnız "Puslu Kıtalar Atlası"ndaki akıcılık ne yazık ki bu kitapda yok.

Kesinlikle mükemmel bir kitap. Çok akıcı, şaşırtıcı, ironiler çok zekice serpiştirilmiş. Genel olarak post modern roman anlayışından çok hoşlanmasam da bu kitabı çok etkileyici buldum. Sanırım burada yazarın esas alanının felsefe olması ve bu birikimini kitapta aşırıya kaçmadan, ölçülü bir şekilde kullanması da yatıyor. Bu kitabı çok beğendikten sonra İhsan Oktay Anar'ın "Kitab-ül Hiyel" kitabını da okudum, ama "Puslu Kıtalar Atlası"nın tadı o kitapta yok.

Diğer yorumların aksine çok fazla beğendiğimi söyleyemeyeceğim, konu seçimi ve karakter derinliği olarak hoş bir kitap da olsa, sonu bir zorlama olmuş. Her zamanki gibi keyifle okunuyor, fakat insan daha çarpıcı, daha farklı kurgulanmış bir son bekliyor.

Kitap üç bölümden oluşuyor. İlk bölüm zorlu mücadele yılları, ikinci bölüm zafer ile gelen rahatlama ve yozlaşma, üçüncü bölüm ise bir anlamda ideal Türkiye ütopyası. Yazarın sonraki röportajlarında da hiçbir zaman üçüncü bölüme ulaşılamadığını dile getirmiş ve ilerki yıllarda yazdığı Panorama romanında Selma ve diğer övülen karakterleri de "kötü" karakterler haline getirmiştir.

Öncelikle tüm Yakup Kadri romanları gibi yazarın açıkça eserdeki çatışmanın hangi tarafında olduğunu saklamadığı bir eser. Yazarın bakış açısının taraflılığı her ne kadar kitabın kurgusunu sıradanlaştırsa ve kolay tahmin edilebilir hale getirse de, dönemin özelliklerini, yaşanan sancılı sürecin yarattığı handikapları başarılı bir şekilde ele almış.