E-Dergi

Yaklaşık 100 yıldır piyonuz. Dünyayı yönetenler tarafından yönetilmek ve kobay olarak kullanılmak zorunda mıyız? Evet çünkü biz kendi kendimizi bile yönetemiyoruz. Sürekli dışa bağımlıyız. Bireysel anlamda marka düşkünü, eğlence zengini, zengin-yoksul uçurumunun açıldığı, akılları sıra modernleştiklerini zannederek et yığını halinde ortalıkta dolaşan gençlerimiz var. Geleceği değil bugünü kurtarmak peşindeyiz. Emperyalizmin istediği ne varsa hepsini yapıyoruz. E o zaman bizi yönetmek de emperyalizme kalıyor. Nerede ABD'ni 1800'lü yılların sonunda vergiye bağlayan Osmanlı İmparatorluğu nerede biz. Bir de ne var biliyor musunuz? Bu türdeki kitapları okuyup, gerçekleri görüp hiç birşey yapamamanın üzüntüsü ve acısı var. Mahir Kaynak'ın tespitleri, eleştiri ve yorumlarına katılmamak mümkün değil. Ö.Lütfi Mete ve Mahir Kaynak'a teşekkürlerimi iletir. Eserlerinin devamını beklerim.

Türkiye çapında başarı oranı %10. Benim bu kitabı tam anlamıyla yutmam gerekiyor. Çok büyük bir lokmaymış, umarım Kasım'a kadar bitirmiş olurum. Gerçi sınava kadar parasal anlamda da tükenmiş olacağım ama sonuç iyi olur inşallah. Dosya parası, sınav parası, kitap parası, Ankara'ya git-gel yol parası=Yaklaşık 1.000 YTL. Allah yardımcım olsun.

2. sınıfa geçen oğluma karne hediyesi olarak aldım. Paketi açınca o kadar çok sevindi ki. Hemen hepsini teker teker inceleyip içlerinden birkaç tanesini okumak için seçti. Çocuklarımızı televizyon ve bilgisayar dünyasından biraz olsun uzaklaştırmak, onları hazırcılıktan araştırmaya yöneltebilmek için bana göre yapılması gereken en önemli şey okumaya teşvik etmek. İlköğretim öğrencileri için düşünülmüş ve gerçekten de nadide eserler seçilmiş çok güzel bir set oluşturulmuş, yanında da 10 adet çizgi film, yani ballı lokma tatlısı. Ama asıl önemlisi biz büyükler okuyarak çocuklarımıza örnek olmalıyız. Yoksa önlerine kitapları yığıp "Haydi bakalım bunları oku!" demek onları okumaktan daha çok uzaklaştırır. Tekerlemeler, ninniler, şiirler, masallar ne arasanız var. Seçim size kalmış. Herkese ve özellikle ebeveynlere tavsiye ediyorum.

Kitabı okuyalı yaklaşık bir ay oldu. Ama böyle bir esere yorum yazmak o kadar zor ki. Evlatlarından, yarlarından ayrıldılar, biz sevdiklerimizle olalım diye. Hayatlarını verdiler, biz yaşayalım diye. Topraklarımızı kanlarıyla suladılar, biz üzerinde rahat edelim diye. Esir düştüler, işkence gördüler, biz özgür olalım diye. Başları, bedenleri toprağa düştü, biz başımızı eğmeyelim diye. Onlar oradaydılar Sina'da, Galiçya'da, Sarıkamış'ta, Mekke'de, Çanakkale'de; biz burada olalım diye. Sayın Recep Şükrü Apuhan dünyanın en kahraman ırkının şehitlerini yazdı, biz unutmayalım unutturmayalım diye. Unutmak vazgeçmektir, unutulan için en büyük acıdır. Onlar görevlerini yaptılar, bayrağı bize devrettiler. Şimdi sıra bizde.

Bu nasıl bir annedir ki evladını askere kefeniyle gönderir, bu nasıl bir askerdir ki, cepheye gitmeden önce temiz çamaşır giyip Allah'ın huzuruna temiz çıkmayı düşünür, bu nasıl bir komutandır ki, askerlerini evlatları gibi görüp onları savaşa yollarken ağlar, bu nasıl bir insanlıktır ki yolu kapatan ve yanan sandığın üzerine kendini atarak şehit düşer. Ve biz nasıl bir milletin torunlarıyız ki onlara layık olmayan. Okurken tüyleriniz ürperiyor, gözleriniz defalarca dolup boşalıyor. Orada onlarla beraber olma isteği duyuyorsunuz. Allah hepsinden razı olsun. Böyle bir destanı dünya tarihi görmemiştir. Ama gerekirse yeniden yazmayı da biliriz.