E-Dergi

Kitabı ilk elime aldığımda, halihazırda aklımda kalan bilgilerle böyle bir ismin gerçekten mutluluğa yol gösterici olabileceğine bir mana veremedim. Haliyle hepimizin zihninde çizdiği bir imaj da varken. “Ah evet hadi mutluluk yolumuzu çizelim” diye aldığım kitap, mutluluğun “gerçek” anlamını yine kendi diliyle gösterdi. Tabii ki de anlatım dili yorucu ve kötümserlik her sayfadan akıyor. Ama çat çat çat her şeyi tüm gerçekliğiyle insanın yüzüne vuruyor. Ayrıca yazarımız; Seneca olsun, Voltaire olsun birçok düşünce insanının sözlerine de yer veriyor.

Direkt mutlu olmanın rehberi yerine mutsuzluğa daha az nasıl maruz kalırız, nasıl katlanırız’ı kitapta bulabiliriz. Zaten kitabın içinde de mutsuzluğun bekçisi yazar, insanın yaradılış temelinde acı ve mutsuzluğun yer aldığını ima ediyor.

Çeviriden mi yoksa bir çocuk dilinden kaynaklı mı emin değilim, bazı bölümler kopuk kopuk geldi.

Burton’ın hikayesini okurken, bir yandan ailelerin söylemlerinin çocukların üzerindeki etkisini de gördüm. Hatta çocuk-aile arasındaki anlayış çatışmasını da ekleyebilirim. Diğer bir yandan ise “en azından bir kişi anlasın be şu çocuğu” diyerek sayfaları çevirdim. Tek taraflı bir yargılamanın küçük bir çocuğun hayatını nasıl darmaduman ettiğine şahitlik yapmam, beni bir o kadar kırdı.

Fransa’da bir milyondan fazla bir okuyucu kitlesine ulaşan kitap; başta söylediğim gibi bazı bölümlerde kopuşlar yaşatmış olsa da sürükleyici ve akıcılığını kaybetmedi.

Gülseren Budayıcıoğlu; Kenan Bey, Handan Hanım ve Fadi’nin hikayesi üzerinden o kadar güzel bir anlatım sergiliyor ki. Kader motifinizi yani seçimlerinizi, karakterinizi, kimliğinizi başka birçok özelliğinizi, kendinizi anlamaya çalışıyorsunuz. Budayıcıoğlu’nun anlatımında, kadınların ve erkeklerin yetiştirilme biçimlerini, toplumun gözlerini, sevgiyi, saygıyı, yaşam amacını tam bir fotoğraf olarak sorguluyorsunuz.

Kitabı bir yandan okurken karakterlere özellikle Kenan Bey’e kızarken sonlara doğru kızgınlık yerini üzüntüye alıyor. Hatta onun kendini bulmasına memnun olduğumu söyleyebilirim. Hatta Kenan Bey’den Gülseren Hanım’a gelen defter biterken, tüylerim diken diken oldu.

Kitabı okurken “Gerçek hayatta kim bu Kenan Bey?” diye çoğu zaman düşündüm (ki bu soruyu diğer kitapları okurken de çok düşündüm :)) Beni aynı filmlerdeki gibi “gerçek olaylardan/kişilerden hikayeler” cezbediyor.

Bol hicivli, akıcı ve orijinal bir dille yazılmış olan kitap, yer yer düşündürdüğü gibi yer yer de tebessüm ettiriyor. Güzel düşünülmüş, hatta akıllıca düşünülmüş bir sona sahip olan bu kitabı samimiyetle tavsiye ederim.

Donanımlı eğitim ve iş yaşamı, Amerikan ordusunda yarbaylığa kadar yükselişi, evlilik hayatlarındaki gelgitlere rağmen hiçbir zaman kendini salmamış, her zaman dik duruşu, tutkulu ve cesaretli tavrıyla kendini hayran bırakan bir kadın Aylin Radomisli. Sevgiyi, aşkı, doğruları hayatının merkezine koyan bir kadının dolu dolu yaşamı. Olağan dışı ve sürükleyici bir biyografi-kurguya sahip bu tarz kitaplar okumayı sevenler için şiddetle tavsiye edebilirim.