E-Dergi

Dışarıda sert bir soğuk ve kar fırtınası hayal edin. Her yerde gri bulutlar baskın, karanlık bir caddeye bakan pencereden dışarıyı görebiliyorsunuz. Hiç romantize etmiyorum. O anda elinizde “Zacharius Usta” olmalı. Çünkü kitap tam öyle bir kitap.

Jules Verne’in 56 sayfalık öyküsü, bence roman olarak daha da derinlemesine ele alınmalıydı. Ama Jules Verne’den daha mı iyi bileceğim :) Az sayfa olması ile beraber kitabın akıcı olması ve sade bir dil barındırması bir çırpıda okunması sağlıyor.

Agatha Christie’den sonra neden diğer polisiye hikayelerinin de bir ilk bir de son hikayelerini okumuyorum ki dedim. İşte karşınızda Sherlock Holmes’ün ilk vakası, Kızıl Dosya.

İki kitaptan oluşan Kızıl Dosya; ilk bölümde Sherlock Holmes ve Doktor Watson’ın tanışmalarını ve ilk davalarını gösterirken, diğer bölümde ise vakanın geçmişini görüyoruz.

Özellikle ilk bölümdeki Holmes’ün analizleri, ortam tasvirleri apayrı yerde. Ama neden bilmiyorum bir Agatha Christie akıcılığında kitapları okuyamadım. Tutukluk yaşadığım noktalar oldu.

“Köye kitap götürmek çöle çeşme götürmek gibidir” diyen Güzelgöz, kadın-erkek, genç-yaşlı, çoluk çocuk demeden onları kitapla tanıştırmak için bir sürü emek harcar. Araç olmadığından eşek ile kitapları köylere taşır. Güzelgöz’ün fedakarlıkları, karşılaştığı engeller hatta Türkiye’yi aşan başarıları da anlatılır kitapta.

Benim için 2022’nin son kitabını okurken, dili o kadar sade ve akıcıydı ki su gibi geçti. Oturduğum yerde 100 sayfası bitti. Hiç yormuyor, sıkmıyor.

Baykurt, hasta yatağında kitabın son düzeltmelerini yapmış ve ölümünden sonra basılmıştır.

ABD tarafından “Uluslararası İnsanlık Hizmetinde Gönüllü Takdirnamesi”ne layık görülen Mustafa Güzelgöz, 2005 yılında aramızdan ayrılmıştır. Maltepe Üniversitesi’nde bir heykeli de bulunmaktadır.

Böyle değerli bir insanla okurunu buluşturan Fakir Baykurt’a ve köylere ışık tanıyan Mustafa Güzelgöz’e teşekkürler, ruhları şad olsun.

Olağandışı konusu ile ilk sayfadan itibaren okuyucuya içine çeken kitap, en azından benim için ilk defa Türk bilim-kurgu kitabı, distopik konu özelliğini taşıyor. Okurken yine aynı dizi için kurduğum cümleyi kurdum, “vay bee böyle kitaplar bizden de çıkıyor demek.” Distopyanın o karanlık ruhunu gözler önüne seren kitap bir o kadar akıcı ilerliyor, hiç sıkmıyor. Soluksuz okudum diyebilirim.

Bir kadının, A. isimli evli bir adamla yaşadığı ilişkiyi anlatan kitap daha ilk sayfasında “Sade’dan daha müstehcen” girizgahı ile tüm duyguları ve tutkuları apaçık vereceğini hissettiriyor.

Okuduğum bir kadının körkütük bir saplantısı, bir bağımlılığı diyebilirim. Tutkunun kişiyi yiyip bitiren ve vahşi tarafı kitapta çok iyi verilmiş. Baş karakterimiz, A.’ya o kadar bağlı ki bu bağlılık beni bir noktada rahatsız etti. Onun için yaptığı fedakarlıklar, onu aramasını heyecanla ve büyük bir arzuyla beklemesi… Hatta romanda ikinci kadın olmayı o kadar çok hissederek vermiş ki yazar, empati yapmadan durmak elde değil.

Yazarın gerçekten de tüm duyguları olabildiğince sade, olabildiğince net ve olabildiğince anlaşılabilir bir dille yazdığını söyleyebilirim.