E-Dergi

baskı, çeviri,kağıt kalitesi hepsi çok güzel. kitap başlarda biraz sıkıyor.adı kumarbaz olan kitapta kitabın son bölümünde kumarhaneye geçiliyor. ben başlangıçtan itibaren daha canlı ve daha yoğun kumarhane sahneleri bekliyordum. bu sahnelere kitabın son bölümlerde kavuşabildik. baş kahramanımızın çok az kumar sahnesi var. son kısım da beklentimden uzak geçti. bir anda bitti gibi oldu. bunun bir sebebi de belki romanı hemen yayına yetiştirme kaygısı olabilir. tüm bunlara rağmen bir dostoyevski romanı ve sadece büyük annenin kumarhane sahneleri için bile okunabilir.

Her meselenin bir de içerden ve değişik bir bakış açısıyla anlatılabileceğini gösteren bir eser. Muhteşem bir final anlatımı. Dolu dolu bir kitap. Hem yeniçeriyi hem de o dönemi anlamak için iyi bir kaynak. Yeniçeriyi anlamak ve tanımak için okunması gerekir. Anlatım müthiş. Üslup harika. Yeniçerinin son cengi çok iyi anlatılmış.

tırpan, yaşar kemal tadı veren bir usluba sahip. çaresiz, fakir köylü imajının karşısına kendi yerel güçleri ve birlikte hareket edebilme becerilerini bir zenginlik olarak koyan devrimci bir eser. son bölümdeki tüm köylünün ortak hareketi de ince memedin bazı bölümlerini çağrıştırdı. yine kutsal bir ana figürü iki eserin ortak noktalarındandı. hasılı kelam hoş bir tat bıraktı

Kitabın çok satmasından mı ya da her yerde görmekten mi bilmiyorum beklentim çok yüksekti. Hep birşey olacak beklentisi de eklenince bende hayal kırıklığı yarattı. Yazarın bir çocuğun gözünden anlatımı yapması başarılı. Ama bir kurgu ve ya hedef olay olmayınca eee ne oldu şimdi diyorsunuz. Klasik kurgular gibi değil kitabın kurgusu. Düz giden bir kitap. Okuyucu üzeyim içini acıtayım amacıyla zorlamıyor da. Bu açıdan da iyi denebilir. Çoğu insan belki de kendi geçmişinden izler gördüğü için kitabı çok sevdi. Zezeyle bir sempatik bağ kurdu. Dayak sahneleri de bir kaçı hariç derinleme anlatılmamış. Beni sarsacak bir anlatım yakalayamadım. Mesela uçurtma avcısında o hüznü ve ezilmişliği hissediyorsunuz ama burda o kaygı yok. Bir kaç sahnede ve sonda biraz hareketlenme oldu ama o duygu bana geçmedi yine. Beklentimin yüksek olması ve kurgu arayışımın olması kitapla ilişkimi zedeledi. Çok beğenemedim, karakteri hissedemedim. Aynı frekansa geçemedim.

ahmet ümit'in edebi polisiye yapma çabasının en iyi örneklerinden biri bence bu kitap. ve o acemiliği de bence hissettiriyor. "4 ve 5 rakamları yan yana durmuş içeride neler olup bittiği konusunda hiçbir ipucu vermeden bana bakıyordu." "zil öfkeli öfkeli çınladı." "içtenliği kuşkulu bir gülümseme gibi aydınlandı ev." gibi cümlelerini edebi olma çabasının işaretleri olarak algıladım. ahmet ümit'in olgun eserlerinden sonra bu kitaba dönmek beni zorladı. okumakta biraz olsa da zorlandım. bu kitabı, bir çok yeni kitabından sonra okuyunca ahmet ümit'teki gelişmeyi de görme şansım oldu. bu kitaptan bu yana yazar kendini geliştirmiş ve edebi olma çabasının yerini olgunlaşma almış. içeriğe gelince konuyu iyi ele almış ve kurgusu güzel. hareketsiz, durağan yerleri olmakla beraber sona doğru akıcılığı yakalamış. final bir yerden sonra tahmin edilebilir olsa da güzel bir eser.