E-Dergi

Zweıg diyorki '' Yaşamın sadece sevgiyle kavranabilen, sadece kendini teslim edenin kucaklayabileceği bir şey olduğunu, yalnızca kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarını, bir kez kendini bulmuş olan kişilerin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi olmadığını ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olanın bütün insanları anlayabileceği biliyorum artık. ''
Muhteşem Zweıg deyişleri...

"... bize hiçbir şey yapmadılar, bizi tümüyle hiçliğin içine yerleştirdiler, çünkü bilindiği gibi yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar baskı yapamaz... ''

Aile bağlarının sorgulandığı çok dehşetli bir uzun öykü.

Zweıg'ın intihardan önce yazdığı son başyapıt. Sadece Dr. B'nin sorgu odası önünde beklerken bir SS subayı kabanının cebinde gördüğü satranç kitabını elde edişi sahneleri için bile bir şaheser sayılabilir. Eşsiz, muhakkak okunmalı.

Bir ergenin kısa bir zaman diliminde geçen kesitin anlatıldığı ''Çavdar Tarlasında Çocuklar''ı anımsatan, kısa ve öz haliyle bir çocuğun annesiyle olan bağını yeniden kurarak büyümeye başladığı kısa ve öz bir hikaye. Olağanüstü olay örgüsü yerine bilhassa sonunda fevkalade duygu yoğunluğu olan bir Zweıg eseri.